Σάββατο 19 Μαρτίου 2016

NEA ΧΩΡΙΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΜΕΣΣΗΝΗΣ (Β΄ Μέρος)

Σ’ αυτή τη δεύτερη παρουσίαση που κάνουμε για τα χωριά και τους οικισμούς (κατοικημένους και ακατοίκητους), σας παρουσιάζουμε μια νέα σειρά από χωριά του Καλλικρατικού Δήμου Δήμου Μεσσήνης.                                                                               
Εσείς οι απανταχού Μεσσήνιοι, μπορείτε να δείτε το χωριό σας με αυτές τις τρεις αναρτήσεις που κάνουμε.                                                                               Ενημερωθείτε και απολαύστε τα χωριά της Μεσσήνης : 

48. ΚΑΛΟΓΕΡΟΡΑΧΗ. Η Καλογερόραχη είναι ένα χωριό του πρώην Δήμου Ανδρούσας, του σημερινού Καλλικρατικού Δήμου Μεσσήνης. Στο χωριό διαμένουν 170 κάτοικοι.
Εκεί βρίσκεται και ο Περίφημος Ναός της Αγίας Σαμαρίνας ή Σιαμαρίνας, της πανάρχαιας και διαλυμένης τώρα Μονής της Ζωοδόχου Πηγής Καλογερόρραχης κοντά στην Ανδρούσα είναι από τα πιο παλιά Βυζαντινά μνημεία της Μεσσηνίας. Σώζεται σε πολύ καλή κατάσταση καθώς και το κωδωνοστάσιο του ναού της που είναι άριστης τέχνης. Η ονομασία Αγία Σαμαρίνα φαίνεται ότι έχει προέλθει από το λατινικό SANTA MARIA ή το SAINT MARIE και κατά παραφθορά SAN MARIE, από το οποίο προκύπτει και η ονομασία του γειτονικού χωριού Σάμαρι (Eλληνοεκκλησιά).                   Η Μονή, σύμφωνα με τη σωζόμενη παράδοση, ήταν γυναικεία. Σύμφωνα με την επικρατέστερη εκδοχή, ο ναός είναι κτίσμα του τέλους του 12ου αιώνα και κτήτορας του ο αυτοκράτορας Ανδρόνικος ο Β΄ ο Παλαιολόγος, ο οποίος λόγω του σεβασμού και της αγάπης που έτρεφε στον Πατριάρχη Αθανάσιο τον Α΄, τίμησε και στόλισε την γενέτειρά του, Ανδρούσα με δυο Πατριαρχικά Μοναστήρια: το ανδρικό, αυτό του Ανδρομονάστηρου και το γυναικείο, αυτό της Σαμαρίνας.  
50. ΚΑΛΟΧΩΡΙ. Ημιορεινή κοινότητα με υψόμετρο 399 μ. και  133 κατοίκων, που βρίσκεται Νότια της Χαραυγής και ΝοτιοΔυτικά του Πανιπερίου
51. ΚΑΡΠΟΦΟΡΑ = ΚΑΡΑΚΑΣΕΛΙ.. Η Καρποφόρα αποτελεί δημοτικό διαμέρισμα του δήμου Πεταλιδίου. Το όνομα της το οφείλει στα έφορα εδάφη της περιοχής εξ’ ού και η οικονομία του χωριού προέρχεται από της καλλιέργειες κύριος της ελιάς, της συκιάς αλλά και των αμπελιών. Μεταξύ Καρποφόρας και Ριζομύλου βρίσκονται τα Νιχώρια, αρχαίος οικισμός που άκμασε από τον 15ο αι. έως τον 13ο  αι.  π.X. Στη θέση Νιχώρια αναπτύχθηκε το μεγαλύτερο και σημαντικότερο οικιστικό κέντρο της περιοχής με συνεχή διάρκεια ζωής από το 3500π.Χ-750π.Χ., το οποίο και επαναδραστηριοποιείται από τον 4ο αι.  έως τις αρχές του 13ου  αι. μ.Χ. Η μεγάλη ακμή του οικισμού σημειώνεται στα μυκηναϊκά χρόνια (1600π.Χ-1050π.Χ.). Τα σπίτια είναι κυρίως ορθογώνια σε κάτοψη με τρία ή τέσσερα δωμάτια αλλά και αψιδωτά.
Τα ταφικά μνημεία των αλληλοδιάδοχων οικισμών στο λόφο των Νιχωρίων ερευνήθηκαν στις θέσεις Ριζόμυλος (ΒΑ), Τουρκοκίβουρα, Ακόνες και Λακκούλες (Δ) και στο Βαθύρεμα (Ν). Υπάρχει ποικιλία τάφων (θολωτοί, θαλαμωτοί, κιβωτιόσχημοι κτιστοί με αψιδωτή τη μία πλευρά, ταφικοί πίθοι). Ορισμένοι κατασκευάζονται ήδη από το 1600π.Χ. περίπου (τέλη μεσοελλαδικής - αρχές υστεροελλαδικής περιόδου) αλλά και στις επόμενες φάσεις της μυκηναϊκής εποχής, με χρήση κυρίως ως τα τέλη του 12ου π.Χ. αιώνα. Κατά τον 11ο αι. έως και τον 8ο αι π.Χ. χρησιμοποιούνται ακόμη ορισμένοι μυκηναϊκοί θολωτοί τάφοι και γίνονται ταφές σε πίθους και αψιδωτούς κτιστούς τάφους.
Ο μεγαλύτερος και πλουσιότερος σε ευρήματα θολωτός τάφος ιδρύθηκε λίγο μετά το 1400π.Χ. (υπολογιζόμενο ύψος θόλου 5,60μ., διάμετρος θαλάμου 6,60μ. μήκος δρόμου 8,90μ.) και απέδωσε πλούσια και αξιόλογα ευρήματα. Μέχρι το 1927 ονομάζεται Καρακασέλι. Μέχρι το 1978 λειτουργούσε δημοτικό σχολειό. Γιορτάζει της Ζωοδόχου Πηγής. Στην κοινότητα ανήκει και ο οικισμός του Ριζομύλου. Μεταξύ καρποφόρας και Ριζομύλου βρίσκονται τα Νιχώρια αρχαίος οικισμός που άκμασε από τον 15ο έως τον 13ο αιώνα π.X. Σήμερα έχει 47 κατοικους.
ΠΗΓΗ : www.messini.gr                
52. ΚΑΡΤΕΡΟΛΙ. Το Καρτερόλι ή Καρτερόλιον είναι χωριό που βρίσκεται στη Δημοτική Ενότητα Μεσσήνης. Σήμερα αποτελεί τον βασικό οικισμό του
Το Καρτερόλι
ομώνυμου Δημοτικού Διαμερίσματος (ο δεύτερος οικισμός είναι το γειτονικό Μοσχοχώρι με 70 κατοίκους) του Δήμου Μεσσήνης. Αποτελούσε έδρα του δήμου Τρίκκης από το 1835 έως και 1840 και αργότερα έδρα του δήμου Εύας από το 1868 έως και το 1879. Παλαιότερα στην κοινότητα ανήκαν και οι οικισμοί Κούρταλι, Πιπερίτσας, Πιλαλίστρας και Μοσχοχωρίου. Ο τελευταίος αποτελεί οικισμό της κοινότητας μέχρι και σήμερα. Στην περιοχή του λόφου του Αγίου Κωνσταντίνου υπάρχει Μυκηναϊκό νεκροταφείο θαλαμοειδών τάφων. Βρίσκεται σε απόσταση 4 χιλιομέτρων από την πόλη της Μεσσήνης και αριθμεί 571 κατοίκους όπως απογράφηκαν το 2011.
53. ΚΑΡΥΑ.  Νεοσύστατος οικισμός που αναγνωρίστηκε το 2011, της            τοπ.  κοινότητας Πεταλιδίου στον οποίο  σήμερα διαμένουν 30 κάτοικοι.
54. ΚΑΡΥΟΒΡΥΣΗ = ΖΑΠΑΝΤΙ. Νότια της πρώην κοινότητας Κεφαλόβρυσου (Χαλβάτσου, συναντάμε τον οικισμό της Καρυόβρυσης που παλαιότερα είχε την ονομασία Ζαπάντι. Το όμορφο αυτό χωριό σήμερα είναι ακατοίκητο. Το χωριό μέχρι το 2010 υπαγόταν στο Δήμο Αριστομένους, ενώ σήμερα διοικητικά υπάγεται στο Δήμο Μεσσήνης.
55. KAΣΤΑΝΙΑ. Ημιορεινός οικισμός που βρίσκεται σε υψόμετρο 300 μ. Νότια του Πανιπερίου,  της Δημοτική Ενότητα Πεταλιδίου του σημερινού Δήμου Μεσσήνης και κατοικείται από 36 κατοίκους.
56.  ΚΑΦΟΥ. Το Καφού είναι ένας μικρός οικισμός του τ. Δήμου Αίπειας και νυν Μεσσήνης. Έχει μόνο 6 μόνιμους κατοίκους.
57. ΚΕΦΑΛΛΗΝΟΥ = ΔΑΒΙΛΕΪΚΑ. Χωριό της Δημοτικής Ενότητας Ιθώμης του Καλλικρατικού Δήμου Μεσσήνης, είναι χτισμένο στους πρόποδες του βουνού Καψάλα κι έχει βαθιές ρίζες στην αρχαιότητα. Ιδρύθηκε από τους αρχαίους Κεφαλλονίτες οι οποίοι είχαν αναπτύξει έντονες εμπορικές
Κεφαλληνού
συναλλαγές με την Μεσσηνία και ιδίως με την περιοχή της Ιθώμης, μέσω του λιμανιού της Κυπαρισσίας. Μάλιστα ο δρόμος Κεφαλινού-Καλογερέσι που ξεκινούσε από την Κυπαρισσία τοποθετείται σε εκείνη τη χρονική περίοδο. Στις  Ενετικές απογραφές (κατάλογος Pacific) αναφέρεται ως Κεφαλονίτσι. Το χωριό συμμετείχε δυναμικά  δυναμικά σε όλες τις δύσκολες στιγμές του γένους. Αποκορύφωμα υπήρξε ο ηρωικός θάνατος του ήρωα Ηλία Κορμά στο Μανιάκι υπό τον Παπαφλέσσα εναντίον του Ιμπραήμ στις 20/05/1825.
Στην περιοχή υπήρχαν μεταλλεία έως και το 1958. Ωστόσο, τη ζωή του τη γνωρίζουμε από το 1770 και έπειτα. Μπροστά στο χωριό και ανατολικά βρίσκεται η εκκλησία της Παναγίας με την ονομασία «Κατάθεση Τιμίας Ζώνης». Στο χωριό υπάρχουν επίσης αρκετές βρύσες, σημαντικότερη εκ των οποίων είναι η Πέρα βρύση, η ύπαρξη της οποίας ξεπερνά τα 700 έτη.
Στο χωριό διαμένουν 112 κάτοικοι που ανέδειξε η απογραφή του 2011.
58. ΚΕΦΑΛΟΒΡΥΣΟ = ΧΑΛΒΑΤΣΟΥ. Το χωριό Κεφαλοβρυσο ή Χαλβατσου βρίσκεται στο βορειότερο προς τα δυτικά άκρο του κεντρικού τμήματος του νομού Μεσσηνιας (πρ. επαρχία Μεσσήνης), σε υψόμετρο 600 μ. στα όρια με την επαρχία Τριφυλίας. Διοικητικά ανήκει στην επαρχία Μεσσήνης του νομού Μεσσηνίας και μαζί με το συνοικισμό Κουλκάδα, που βρίσκεται 2 χμ. δυτικά απ' αυτό, αποτελούσε από το 1912 και ως το 1997 ιδιαίτερη κοινότητα, αρχικά με την επωνυμία «Κοινότητα Χαλβάτσου» και από το 1956 «Κοινότητα Κεφαλόβρυσου». Μέχρι το 2010 ανήκε στον επανασυσταθέντα Δήμο Αριστομένη, ενώ σήμερα ανήκει στο Δήμο Μεσσήνης.  Το «Χαλβάτσου» είναι χτισμένο έτσι ώστε να παρέχει προστασία στους κατοίκους του, καθώς ως τόπος ορεινός με θέα στον κάμπο και κρυμμένο στα πυκνά δάση και τις βουνοπλαγιές γίνεται δύσκολα αντιληπτό από τους εκάστοτε επιδρομείς. Η οικονομία του χωριού βασίζεται στην κτηνοτροφία αλλά και την καλλιέργεια αμπελιών, ελιών και κηπευτικών. Σήμερα το Κεφαλόβρυσο έχει 115 κατοίκους
59. ΚΛΕΙΣΟΥΡΑ. Η Κλεισούρα είναι χωριό της πρώην κοινότητας Αδριανής που μετέπειτα εντάχθηκε στο Δήμο Αίπειας και από το 2010 υπάγεται στο Δήμο Μεσσήνης. Οι κάτοικοί της στο σύνολό τους είναι από την Αλωνίσταινα της Αρκαδίας, που έφτασαν εδώ σαν παραχειμάδες, πριν ακόμα από την Ελληνική επανάσταση. Και όπως λέγεται, οι πρώτες οικογένειες ήταν Κοτσάφτης, Γκαρδιακός, Μπουζαλάς, Μάντης, Κουτρουμπής. Το όνομα Κλεισούρα σίγουρα το χρωστάει στο εκεί στενό πέρασμα που σχηματίζουν δυο τεράστιοι δασωμέμνοι λόφοι. Στο καιρό της σκλαβιάς φαίνεται πως η Κλεισούρα είχε επαναστατικά ερεθίσματα. Στο χωριό αυτό λημέριαζε ο Κλεφτοκαπετάνιος Μαντάς, που φύλαγε τα στενά. Υπάρχει μια ενδιαφέρουσα παραδοση για τον Μαντά, για τη δράση του γύρω από το Μπογάζι και την Κλεισούρα. Ο Κωνσταντής Μάντης σαν μπουλουξής πήρε μέρος στην πολιορκία της Κορώνης και ο Στάθης Κοτσάφτης, λέει κάποια οικογενειακή παράδοση, το απόκτησε έτσι, για λόγους πατριωτικούς και αντιγνωμίας. Ήρθε σε ρήξη ο Στάθης με τους Τούρκους, έτσι αναγκάστηκε να κρύβεται ψηλά στα μαντριά για πολύ καιρό. Όταν κάποτε τον έπιασαν οι Τούρκοι, του έκοψαν το ένα αυτί. Έκτοτε τον φώναζαν Κοτσάφτη.                                                                                                                Σήμερα στην Κλεισούρα κατοικούν 21 κάτοικοι. 
Επισκέπτεστε καθημερινά το blog της Παράδοσης, της Λαογραφίας και της Φυσικής Ομορφιάς της Μεσσηνίας http://messiniaka.blogspot.com 
60. ΚΛΗΜΑ. Αποτελεί τον νεότερο οικισμό της κοινότητας Τρικόρφου, το όνομα του φαίνεται να το πήρε από κάποιο κλήμα σημείο αναφοράς για την
Αγ. Θεόδωροι στο Κλήμα
περιοχή. Εμφανίζεται στα αρχεία του ελληνικού κράτους από την σύσταση του. Η οικονομία του βασίζεται κυρίως στη γεωργία με παραγωγή ελιών, λαδιού, σύκων και κηπευτικών. Πληθυσμιακά παρουσιάζει πτώση αφού σύμφωνα με τις απογραφές από 231 κατοικους που είχε το 1951 τώρα έχει μόλις 97. Το χωριό γιορτάζει στις 26 Ιουλίου της Αγ Παρασκευής.                                  
Πηγή : www.messini.gr
62.  ΚΟΓΧΥΛΙ = ΛΑΚΑΚΟΥΚΙΑ. ‘Ενας μικρός οικισμός (ονομαζότανε Λακακούκια μέχρι το 1956) της πρώην κοινότητας Ζερμπισίων του πρώην Δήμου Ιθώμης. Το κογχύλι αποτελεί σχετικά νέο οικισμό στην περιοχή και δημιουργείται το 1889. Σήμερα υπάγεται στο νέο Καλλικρατικό Δήμο Μεσσήνης, με 28 κατοίκους που καταμετρήθηκαν στην απογραφή του 2011.
63. ΚΟΚΚΙΝΟΥ. ο τελευταίο χωριό στο δρόμο προς την κορυφή του Λυκόδημου... Όσο πιο κοντά στον ουρανό βρίσκεται ένας τόπος, τόσο περισσότερες πιθανότητες έχει να δανειστεί θεϊκές αρετές, όπως η ομορφιά, η καθαρότητα και η γαλήνη που μπορεί να σου προσφέρει ένας τόπος που συνδυάζει αρμονικά την παλαιότητα με την διαχρονική φιλοξενία των κατοίκων. Φτάνοντας κανείς στου Κόκκινου θα διαπιστώσει την διαφορετικότητά του από τον υπόλοιπο κόσμο. Σαν διαφορετική όψη μιας περιοχής που διατηρεί ακόμα τις φυσικές ομορφιές της. όπως είναι οι καταπράσινες πλαγιές που τους χειμωνιάτικους μήνες βάφονται λευκές και η ξεχασμένη στα χρόνια αρχιτεκτονική των σπιτιών δημιουργούν ένα τόπο μαγευτικό.
Ο οικισμός αυτός υπαγόταν στον πρώην  Δήμο Πεταλιδίου, ενώ σήμερα υπάγεται στο Δήμο Μεσσήνης. Οι διαμένοντες κάτοικοι του χωριού είναι 79, όπως έδειξε η απογραφεί του 2011.
64. ΚΟΝΤΟΓΟΝΙ ή ΚΑΤΩ ΚΟΝΤΟΓΟΝΙ. Ορεινός οικισμός κτισμένος στο όρος Κουφιέρος  ( 800 μ.υψομ.) .Η οικονομία του στηρίζεται στην κτηνοτροφία  με φθίνουσα πορεία .Στο παρελθόν υπήρξαν στιγμές άνθησης ,αλλά το μεταναστευτικό κλίμα της δεκαετίας 1950 – 1960 ώθησε το ενεργό εργατικό δυναμικό κυρίως στην Αυστραλία .
Σήμερα η παροικία της Μελβούρνης αριθμεί περισσότερα από 150 μέλη με δυναμική παρουσία στην ελληνική ομογένεια.
Αποτελεί πόλο έλξης λόγω του υγιεινού κλίματος και της μοναδικής θέας που διαθέτει στον μεσσηνιακό κάμπο .Ειναι πόλος έλξης κυρίως σε Γερμανούς επισκέπτες οι οποίοι αυξάνονται ανελλιπώς τα τελευταία χρόνια  και αρκετοί το έχουν επιλέξει σαν τόπο μόνιμης κατοικίας.
Υπαγόταν στο Δήμο Βουφράδος, σημερινό Δήμο Μεσσήνης.
65. ΚΟΡΟΜΗΛΕΑ=ΖΑΓΑΡΕΝΑ. Η Κορομηλέα είναι οικισμός της κεντρικής ορεινής μεσσηνίας στην οροσειρά τής Λυκοβούνισσας. Το χωριό αναφέρεται
Η Κορομηλέα Τρικόρφου
στις απογραφές των Ενετών το 1690 με 1700. Πριν το 1927 ονομαζότανε Ζαγάρενα  Διοικητικά ανήκει στο δημοτικό διαμέρισμα Τρικόρφου του σημερινού δήμου Μεσσήνης. Κύρια ασχολία των κατοίκων του αποτελεί η κτηνοτροφία και η μεικτή γεωργική παραγωγή. Γιορτάζει στις 15 Αυγούστου. Πληθυσμιακά το χωριό το 1951 είχε 245 κατοίκους αλλά σταδιακά άρχισε η εγκατάλειψη φτάνοντας το 2011 να έχει μόνο 70.
66. ΚΟΥΚΛΑΔΑ. Οικισμός της πρώην Κοινότητας Κεφαλόβρυσου του Δδ Αριστομένους του Καλικρατικού Δήμου Μεσσήνης. Στον οικισμό διαμένουν 11 κάστοικοι.
67. ΚΟΥΚΟΥΡΑΧΗ. Μικρός οικισμός της Αμφιθέας του πρώην Δήμου Ανδρούσας του σημερινού Δήμου Μεσσήνης.
68. ΚΟΥΡΤΑΚΙ, χωριό της Μεσσηνίας, που ανήκε  μέχρι 31.12.2010,στον Δήμο Βουφράδος και τώρα στον Καλλικρατικό Δήμο Μεσσήνης. Στοιχεία για
Κουρτάκι 
το χωριό βρίσκουμε από το 1833 με την ίδρυση του Ελληνικού κράτους, και ανήκε στον Δήμο Βίαντος, που ιδρύθηκε το 1835 και καταργήθηκε και τα χωριά του συγχωνεύθηκαν στο τότε Δήμο ΒΟΥΦΡΑΣΟΥ. Το 1912 γίνεται αυτοτελής κοινότητα. Στην απογραφή του Ελληνικού κράτους το 1911  βρίσκουμε τα εξής στοιχεια. 195 κάτοικοι και απείχε από το Χατζή 1 ώρα και 15 λεπτά με τα πόδια. Επίσης υπάρχουν μερικά διάσπαρτα στοιχεία ακόμα για την προ του 1821 εποχή και απ’  το 1912 μέχρι και το 1965. Αξιοσημείωτα είναι τα εκκλησάκια του Αγίου Νικολάου και του Αγίου Αθανασίου, η κατασκευή των οποίων  ανάγεται στους Βυζαντινούς χρόνους. Η οικονομία του χωριού βασίζεται κυρίως στην καλλιέργεια ελιών, συκιών και αμπελιών. Το χωριό γιορτάζει πέντε μέρες μετά το Πάσχα, ανήμερα της Ζωοδόχου Πηγής.                     
69. ΚΟΥΤΗΦΑΡΗ. Είναι ένα όμορφο χωριό του πρώην Δήμου Αριστομένους και σημερινού Καλλικρατικού Δήμου Μεσσήνης με 75 κατοίκους, σύμφωνα με την απογραφή του 2011.
Το χωριό πρωτοεμφανίζεται το 1835. Το όνομα του οικισμού προήλθε από τη διόρθωση του ονόματος του οικισμού Κουτήφαρης. Πρόκειται για ορεινό οικισμό που είναι χτισμένος στις παρυφές των βουνών της Κυπαρισσίας. Έγινε ανεξάρτητη κοινότητα το 1919 μετά την απόσπαση του οικισμού από την κοινότητα Αριστομένη. Ενώ από το 1848 έως το 1863 αποτελεί έδρα του τότε δήμου Αριστομένους.
70. ΚΟΥΤΡΟΥΜΠΕΪΚΑ. Ένας πολύ μικρός οικισμός των 3 κατοίκων που βρίσκεται στην Τ. κοινότητα Καστανίων της Δημ. Ενότητα Πεταλιδίου του Δήμου Μεσσήνης.
71. ΚΥΝΗΓΟΥ ΑΝΔΡΟΥΣΑΣ. Ένα μικρό χωριό που σήμερα έχει περί τους 45 κατοίκους και είναι μετά την πρώην κοινότητα Τρικόρφου. Οι κάτοικοι του κυνηγού της Πυλίας προέρχονται από αυτό το χωριό αφού ήταν οι πρώτοι κάτοικοί του.
72. ΛΑΪΝΑ. Η Λάϊνα είναι ένα μικρό χωριό της Μεσσηνίας, από το 1971 που ήταν ενταγμένο στον πρώην Δήμο Αίπειας, και ρώρα στον Καλλικρατικό Δήμο Μεσσήνης. Συγκεκριμένα βρίσκεται 2 χλμ πριν τον Αγ.Ανδρέα Λογγά.
73. ΛΑΜΠΑΙΝΑ = ΛΕΖΙ  Η Λάμπαινα είναι χωριό του τέως Δήμου Ιθώμης και νυν Μεσσήνης. Απέχει 21 χιλιόμετρα από την Καλαμάτα και 10 χιλιόμετρα από
Λαμπαινα
την αρχαία Μεσσήνη. Το αρχικό όνομα του χωριού ήταν Λέζι. Μετονομάστηκε σε Λάμπαινα στις 2 /6/ 1921. Η Λάμπαινα αποτελεί τοπική κοινότητα της Δημοτικής Ενότητας Ιθώμης και διαιρείται σε τρεις μικρότερους οικισμούς: Άνω Χωριό, Μεσαία Λάμπαινα και Χάνια. Απέχει 21 χλμ. από την Καλαμάτα και 10 χλμ. από την Αρχαία Μεσσήνη. Δημιουργήθηκε τον 14ο αιώνα μ.Χ. από Αρβανίτες επήλυδες, όπως άλλωστε και τα περισσότερα χωριά της περιοχής. Το αρχικό όνομα του χωριού ήταν Λέζι προερχόμενο πιθανώς από τον Τούρκο τοπάρχη, ονόματι Αλεζ–Αγά. Το 1921 μετονομάστηκε σε Λάμπαινα. Η πρώτη έγγραφη αναφορά στον οικισμό γίνεται το 1625 στον κώδικα της Μονής Βουλκάνου, ενώ κατά το έτος 1700 στην απογραφή του Ενετού Προνοητού Γκριμάνι αριθμούσε μόλις  26 κατοίκους.
Στη Λάμπαινα το 2011 καταμετρήθηκαν 168 κάτοικοι.
74. ΛΕΥΚΑ. Πρόκειται για ένα μικρό οικισμό που βρίσκεται πάνω από το Αχλαδοχώρι πριν φτάσουμε στο όρος Λυκόδημο. Ο οικισμός υπαγόταν στον πρώην Δήμο Πεταλιδίου και σήμερα στον Δήμο Μεσσήνης.
75. ΛΕΥΚΟΧΩΡΑ = ΧΑΣΤΕΜΗ. Τον Αύγουστο του 1912 πρωτοσυστάθηκε σαν κοινότητα με την επωνυμία Χάστεμη. Στη συνέχεια το 1927 μετονομάσθηκε σε κοινότητα Λευκοχώρας. Είναι ημιορεινό χωριό με κύρια ασχολία τη γεωργία και βασικές παραγωγές το λάδι και την Κορινθιακή σταφίδα. Στην κοινότητα ανήκει από το 1973 και ο οικισμός της Μυρτοποταμιάς. Σήμερα είναι χωριό της Δημοτικής Ενότητας Μεσσήνης του Δήμου Μεσσήνης και αριθμεί 201 κατοίκους που απογράφηκαν το 2011
  
                  
                       ΜΕΣΣΗΝΙΑΚΗ
                  ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΕΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ
           37 Χρόνια στην Υπηρεσία των Μεσσηνίων

                       Ασφαλίσεις Υγείας,                                         Ασφαλίσεις Αυτοκινήτου κλπ

  Αριστοδήμου 42, Καλαμάτα, 6977 17 29 42


76. ΛΟΓΓΑ. Η αρχαία πόλη  Αίπεια  ήταν  ένα από τα «ΤΑ ΕΥΝΑΙΟΜΕΝΑ ΠΤΟΛΙΕΘΡΑ» που υποσχόταν  να δώσει ο Αγαμέμνωνας στον Αχιλλέα σε όποια από τις 3 κόρες του εξέλεγε ως σύζυγο.
Εκεί βρισκόταν η Μυκηναϊκή  πόλη ΑΙΠΕΙΑ με 35.000 κατοίκους.
Μέχρι το 2010 η Λογγά ήταν η έδρα του Δήμου Αίπειας.                                                   Η  Λογγά βρίσκεται στο νοτιοανατολικό άκρο της Μεσσηνιακής χερσονήσου, 42 χλμ. ΝΔ της Καλαμάτας. Σήμερα, διοικητικά ανήκει στο  Δήμο Μεσσήνης.
Η παραλία της Λογγά είναι ο Αγιος Ανδρέας με ξενοδοχεία, ενοικιαζόμενα δωμάτια, εστιατόρια και μια θαυμάσια οργανωμένη παραλία.
Οι κάτοικοι του χωριού μαζί με τους κατοίκους του παραλιακού Αγ. Ανδρέα ανέρχονται στους 742.
Για το όνομα του χωριού υπάρχουν διάφορες εκδοχές, όπως οι κάτωθι. 
Στην αρχαιότητα το όνομα "Λογγά" δεν απαντάται. Στο Μεσαίωνα η λέξη «λογκά» σημαίνει "τόπος οχυρός". Πιθανώς από τη λατινική λέξη "longus"(=μαύρος) επειδή ήταν μακριά από τη θάλασσα ή από τη λέξη "λόγγος" (δάσος, θαμνώδες, πυκνό). Από το όνομα τούρκου διοικητή της περιοχής Longa ή από την αρχαιοελληνική λέξη "λογγάσιον" (=πέτρα χτυπημένη για να δένουν τα πλοία στο λιμάνι).
Κατά την περίοδο της τουρκοκρατίας στον πύργο της Λογγάς θέλησαν να οχυρωθούν οι Μανιάτες για να ανακόψουν τον Ιμπραήμ. Στις 21 -22 Φεβρουαρίου 1827 η Λογγά καταστρέφεται τελικά από τον Ιμπραήμ, όταν ο τελευταίος καίει τους ελαιώνες της περιοχής. Κατά την Κρητική επανάσταση εγκαθίστανται στην περιοχή αρκετοί Κρητικοί. 
Στον οικισμό της Λογγά προστέθηκαν σταδιακά οι οικισμοί Αραποχώρι (Λινάρδενα) (1940), Άγιος Ανδρέας(1971), Νεραντζιά (Πασαλίνα ως το 1927) και Λαϊνά(1971). 
Η οικονομία της κοινότητας στηρίζεται στην αλιεία, τη γεωργία, την κτηνοτροφία αλλά και τον τουρισμό καθώς οι περιοχές του Αγίου Ανδρέα και των Χράνων αποτελούν ένα θαυμάσιο παραθαλάσσιο θέρετρο. Με ορμητήριο το δήμο Αίπειας μπορεί κανείς να μεταβεί στην Κορώνη, τη Μεθώνη, την Πύλο, τον υδροβιότοπο της Γιάλοβας αλλά και στην παραλία του Ρωμανού και της Βοϊδοκοιλιάς.
Στη Λογγά σήμερα διαμένουν 717 κάτοικοι. Από το 2011 η κοινότητα της Λογγά έχει δύο καινούργιους οικισμούς, τον Παλιόκαμπο με 12 κατοίκους και τα Παναμπέλια με 10 κατοίκους.
77. ΛΟΥΤΣΟΥ ΧΑΝΙΑ. Πρόκειται για νεοσύστατο οικισμό που δημιουργήθηκε το 2011 στην πρώην κοινότητα Αβραμιού. Στον οικισμό στην απογραφή του 2011 απογράφηκαν 47 κάτοικοι.
78. ΛΥΚΙΣΣΑ. Πρόκειται για ένα μικρό οικισμό του πρώην Δήμου Πεταλιδίου πλησίον Αχλαδοχωρίου, Καλαμακίου κλπ. Το 1912 έγινε έδρα της νεοσύτατης ομόνυμης κοινότητας, αφού σ’ αυτήν προσαρτήθηκαν οι οικισμοί Σούμπαλι και Γαμβριά. Το 1997 η κοινότητα καταργείται και ενσωματώνεται στο Δήμο Πεταλιδίου. Σήμερα ανήκει στο Δήμο Μεσσήνης. Σήμερα η Λύκισσα κατοικείται από 27 κατοίκους.
79. ΛΥΚΟΤΡΑΦΟ Το "Λυκότραφο" είναι ένα ημιορεινό χωριό, που ήταν η κοινότητα Λυκότροφου,  ενώ σήμερα ανήκει στον Καλλικρατικό "Δήμο
Μια γειτονιά του Λυκότραφου
Μεσσήνης" και απέχει περίπου 14 χιλιόμετρα από την Καλαμάτα και 3-4 από τη Μεσσήνη .Οι μόνιμοι κάτοικοι που είναι 197 ντόπιοι και 16 αλλοδαποί, ασχολούνται κυρίως με την γεωργία . Οι βασικές καλλιέργειες των γεωργών είναι το λάδι και η κορινθιακή σταφίδα. 
80. ΜΑΓΓΑΝΙΑΚΟ. Βρίσκεται στον πρώην  Δήμο Ανδρούσας και σημερινό Δήμο Μεσσήνης. Στην απογραφή του 2011 είχε 104 κατοίκους.
Πλησίον του Μαγγανιακού βρίσκεται η  Μονή του Ανδρομονάστηρου ευρίσκεται στους δυτικούς πρόποδες του βουνού Ψωριάρης (ονομάσθηκε ψωριάρης, γιατί εκεί πήγαιναν όσους πρόσβαλε η ασθένεια της ψώρας) και Βόρεια του  χωριού Τρίκορφο  της περιοχής Ανδρούσης.  Το Ανδρομονάστηρο θεωρείται κτίσμα του 13ου αιώνα και έργο του βυζαντινού αυτοκράτορα Ανδρόνικου Β΄ του Παλαιολόγου (1282-1328). Μάλιστα η παράδοση αναφέρει, ότι ο Ανδρόνικος για να τιμήσει τον Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Αθανάσιο τον Α΄, καταγόμενο από την ιστορική Ανδρούσα, έφτιαξε το μεγαλόπρεπο αυτό μοναστήρι, κοντά στη γενέτειρα
Μαγγανιακό
πόλη του Πατριάρχη και γι' αυτό οφείλει το όνομά του Ἀνδρομονάστηρο ἤ Ἀνδρονικο­μονάστηρο στον Κτήτορά του αυτοκράτορα Ἀνδρόνικου.
Στην περιοχή υπάρχουν ερείπια μεσαιωνικού κάστρου με το όνομα Παλιόκαστρο, καθώς και ερείπια παλαιών οικισμών κάτω από το κάστρο αλλά και γύρω από το χωριό. Από τη διάλυση αυτών των οικισμών θεωρείται ότι προήλθε το χωριό. Για το όνομα του χωριού υπάρχουν 3 απόψεις. Σύμφωνα με την πρώτη, προέρχεται από το στοιχείο Μαγγάνιο, άποψη που στηρίζεται στο γεγονός ότι σώζονται μέχρι σήμερα στοές από όπου φαίνεται να γινόταν η εξόρυξη του. Κατά τη δεύτερη άποψη, προέρχεται από το μάγγανο, δηλαδή μηχάνημα χειροκίνητο ή ζωοκίνητο, μηχάνημα που σώζεται μέχρι σήμερα στο χωριό. Κατά την τρίτη άποψη, αν ταυτίσουμε το κάστρο που αναγράφεται στο χορογραφικό πινακα του Hopf Croniques Greco –Romanes 1463 ή του J. Μπουχόν - Le livre de la Conqueste de la Moree με τα ερείπια του κάστρου Β.Δ. του χωριού, τότε είναι πολύ πιθανό το χωριό να έλαβε το όνομα του από τις λέξεις "Manconico" ή "Manciniaco" (άποψη που θεωρείται ότι πλησιάζει περισσότερο στην πραγματικότητα). 
81. ΜΑΔΕΝΑ. Το χωριό είναι σχετικά νέο αφού ιδρύθηκε το 1912 και από οικισμός έγινε κοινότητα. Απλά αρχικά γραφόταν Μάδαινα και στη συνέχεια έγινε Μάδενα. Το 1997 περιήλθε στον Καποδιστριακό Δήμο Μεσσήνης όπου παραμένει και στον Καλλικρατικό Δήμο. Στην απογραφή του 2011 είχε 109 κατοίκους. 
82. ΜΑΘΙΑ = ΔΡΑΓΚΑ. Η Μαθία είναι ένα μικρό χωριό στους πρόποδες του όρους Λυκόδημος. Ανήκει στον τέως Δήμο Πεταλιδίου και νύν Δήμο Μεσσήνης του Νομού Μεσσηνίας, 7 περίπου χιλιόμετρα από την ακτή της 
 

                     ΜΕΣΣΗΝΙΑΚΗ
                   ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΕΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ
   
                  ΑΣΦΑΛΙΣΗ ΙΧ ΜΟΤΟ 50 CC
                     ΑΠΟ 24 € ! ΤΟ 6ΜΗΝΟ

                ΑΡΙΣΤΟΔΗΜΟΥ 42, ΚΑΛΑΜΑΤΑ
                           Κιν. 6977 172 942

θάλασσας. Την περίοδο της Οθωμανικής κατοχής, αναφερόταν με την ονομασία Δράγκα, η ονομασία του οποίου άλλαξε το 1971. Οι πειρατές του Μπαρμπαρόσσα καταστρέψανε την αρχική τοποθεσία του οικισμού. Στην επανάσταση του 1821, ο θρυλικός Καπετάν Νταβής Τριανταφυλλόπουλος με τα παλικάρια του συνέτριψαν τον Τουρκικό στρατό. Το μνημείο τους βρίσκεται στην είσοδο του χωριού για να θυμίζει στις μελλοντικές γενιές το γεγονός. Οι κατοικούντες τη Μαθία είναι 26 όπως έδειξε η απογραφή του 2011
83. ΜΑΚΡΑ ΑΜΜΟΣ. Κοντά στους Χράνους βρίσκεται ο μικρός οικισμός Μακρά άμμος, στον οποίο το 2011 διέμεναν 23 κάτοικοι.
84. ΜΑΚΡΕΝΑ. Ένας οικισμός 27 κατοίκων που βρίσκεται σε υψόμετρο 636 μ. Ανήκε στο Δημοτικό διαμέρισμα της Βούτενας του τέως Δήμου Αριστομένους, του σημερινού Καλλικρατικού Δήμου Μεσσήνης.
85. ΜΑΝΕΣΙ. το χωριό Μάνεσι, το 1835 με τη δημιουργία των Δήμων, ανήκε στο δήμο Υάμειας, που καταργήθηκε το 1840 και ενσωματώθηκε στον Δημο Ιθώμης. το 1911 είχε 294 κατοίκους, απείχε με τα πόδια από το Μαυρομάττι 2 ώρες και 15 λεπτά. Είχε γραμματοδιδασκαλείο. το 1912 με το φεκ 262 Α /1912,31.8.1912.-ανεγνωρίσθη αυτοτελής Κοινοτητα. Αρχικά η κοινότητα είχε 2 οικισμούς. τον οικισμό Μάνεσι και τον οικισμό Νταλακλή ή Δαλακλή. Ο οικισμός Δαλακλί το 1927 μετονομάσθη σε Πολύλοφο και το 1950 αναγνωρίσθη αυτοτελής Κοινότητα. Το χωριό το 1928 είχε 466 κατ. το 1950 είχε 498 κατ.το 1981 είχε το 477, το 1991 είχε 456 κατ., το 2001 είχε 312 κατ. ανήκε στο Δήμο Αριστομένη και σήμερα στον Καλλικρατικό Δήμο Μεσσήνης. Έχει 2 Βυζαντινές εκκλησίες. τον Αϊγιαννάκη και των Πέτρου και Παύλου. Έχει πλούσια βλάστηση. Οι κάτοικοι του χωριού με την απογραφή του 2011 βρέθηκαν 312.
86. ΜΑΥΡΟΜΜΑΤΙ ΙΘΩΜΗΣ = ΑΡΧΑΙΑ ΜΕΣΣΗΝΗ. Η Ιθώμη είναι νύμφη του ομώνυμου όρους της Μεσσηνίας και σύμφωνα τον τοπικό μύθο της είχε ανατεθεί ν αναθρέψει τον Δία όταν ήταν μωρό, μαζί με μια άλλη νύμφη ονόματι
Αρχ. Μεσσήνη
Νέδα. Αυτές είχαν την συνήθεια να τον λούζουν στην πηγή κλεψύδρα, που ήταν εκεί κοντά.
Υπήρχε ένα ιερό του Ιθωμάτα Δία μέσα στο οποίο έφερναν για ανάμνηση κάθε μέρα νερό από την κλεψύδρα. Ο Ιθωμάτας Δίας έδινε χρησμούς.
Η Αρχαία Μεσσήνη είναι μία από τις σημαντικές σε μέγεθος, μορφή και διατήρηση πόλεις της αρχαιότητας που έχει ακόμη πολλά να προσφέρει. Δεν διαθέτει μόνον ιερά και δημόσια οικοδομήματα, αλλά και οχυρώσεις επιβλητικές και κατοικίες και ταφικά μνημεία. Διαθέτει, εκτός των άλλων, το σπάνιο προνόμιο να μην έχει καταστραφεί ή καλυφθεί από νεότερους οικισμούς και να βρίσκεται σε ένα κατ' εξοχήν μεσογειακό αλώβητο φυσικό περιβάλλον. Το φυσικό αυτό περιβάλλον συνδυάζει την ορεινή μεγαλοπρέπεια των Δελφών και τη χαμηλή παραποτάμια γαλήνη της Ολυμπίας με τον δεσπόζοντα γυμνό ασβεστολιθικό όγκο της Ιθώμης, την ακρόπολη και τη χαμηλή εύφορη κοιλάδα γύρω από την αρχαία πόλη. Στο χωριό ανήκει διοικητικά ο οικισμός Πετράλωνα (ή Πετράλωνο) και η Μονή Βουλκάνου.
Το χωριό αναφέρεται σε απογραφή του 1689 και φέρεται να είχε 362 κατοίκους. Το  Μαυρομμάτι διέθετε παλαιότερα αγροτική λαϊκή τράπεζα, γεωργικό πιστωτικό κέντρο, γεωργικό προμηθευτικό συνεταιρισμό και σχολαρχείο (1924 - 1938) καθώς και δημοτικό σχολειό(1853). Σήμερα και λίγο έξω από το χωριό λειτουργεί το αρχαιολογικό μουσείο Μεσσήνης με αποκλειστικό σκοπό να στεγάσει τα ευρήματα των ανασκαφών της Αρχαίας Μεσσήνης. Μέσα στο χωριό εικάζεται ότι βρίσκεται και η πηγή κλεψύδρα, όπου σύμφωνα με το μύθο έλουζαν τον Δία οι νύμφες Ιθώμη και Νέδα που είχαν αναλάβει να τον αναθρέψουν όσο ήταν μωρό.
Το χωριό διέθετε Αγροτική Λαϊκή Τράπεζα, Γεωργικό Πιστωτικό κέντρο, Γεωργικό προμηθευτικό συναιτερισμό και Σχολαρχείο (1924 - 1938).
 Το 1689 είχε 362 κατοίκους και το 1853 δημιουργήθηκε το Δημοτικό Σχολείο.
Το Μαυρομάτι ήταν θερινή έδρα του Δήμου Ιθώμης από 20/4 έως 9/11 ενώ χειμερινή έδρα ήταν το Αριστοδήμειο ή Χασάμπασα.
 Το 1836 Δήμαρχος ήταν ο πρόκριτος Γεωργ. Δ. Μπαλόπουλος.
 Το 1855 διορίσθη Δημαρχιακός πρόεδρος Ιθώμης ο Βασίλειος Χριστόπουλος.
Το 1879 Δήμαρχος Ιθώμης ήταν ο Πανουσόπουλος Λεωνίδας, το 1866 - 1887 ο Θεοδωρόπουλος Δημήτριος και το 1870, 1874 ο Λυμπερόπουλος Λυμπέρης γιος
 Του Δημάρχου και βουλευτή Κώστα Αναγ. Λυμπερόπουλου.
 Τελευταίος εκλεγμένος Δήμαρχος Ιθώμης ήταν ο Κλεφτόγιαννης Ανδρέας 
87. ΜΑΥΡΟΜΜΑΤΙ ΠΑΜΙΣΟΥ. Είναι ένα όμορφο χωριό δίπλα στην πόλη της Μεσσήνης με 388 κατοίκους. Η κύρια εργασία των κατοίκων είναι Αγροτικές εργασίες. Το χωριό ανήκει στο νέο Καλλικρατικό Δήμο Μεσσήνης.
88. ΜΑΤΑΡΑΓΚΑ ΧΑΤΖΗ. Όμορφος οικισμός το Ματαράγκα που βρίσκεται κοντά στο Χατζή. Εκεί κάθε χρόνο γίνεται η αναπαράσταση του Αλωνίσματος που τελικά έχει γίνει θεσμός. Μετά την αναπαράσταση συνήθως ακολουθεί γλέντι. Σήμερα διοικητικά υπάγεται στο Δήμο Μεσσήνης.
89. ΜΕΣΣΗΝΗ = ΝΗΣΙ.  Βρίσκεται στη δεξιά πλευρά του ποταμού Παμίσου (ή Πύρνατσα όπως αναφέρεται στο βιβλίο Η Ιστορία της Χερσονήσου του Μωριά κατά το Μεσαίωνα του Ιάκωβου Φαλμεράιερ) και απέχει από τη πρωτεύουσα του νομού, τη Καλαμάτα, 10 χιλιόμετρα. Ο Πληθυσμός της είναι 6.912 κάτοικοι.Ο Παυσανίας το 150 μ.Χ την αναφέρει με το όνομα "Λίμναι". Κατά την περίοδο της Φραγκοκρατίας αναφέρθηκε και ως "Νησί", όπου χρησιμοποιείται ακόμα και σήμερα.                                                      
Η Μεσσήνη (Νησί)  αναφέρεται ως το αγαπημένο μέρος της Βασίλισσας Ισαβέλλας της περισσότερο γνωστής ως «Πριγκιπέσσα Ιζαμπώ».Στα 1770 διαδραματίσθηκε στη Μεσσήνη η τελευταία πράξη της επανάστασης του Ορλώφ. Στα 1800 ιδρύεται αλληλοδιδακτικό σχολείο, στο οποίο δίδαξε ο σοφός κληρικός Καλλίνικος Καστόρχης.                                                                Στην Εθνεγερσία του 1821 η Μεσσήνη μετέχει μεταξύ των πρώτων. Οι ηρωικές οικογένειες των Δαρειώτη και Καλαμαριώτη μετείχαν ενεργά στον αγώνα. Στα 1825 ο Ιμπραήμ ισοπέδωσε τη Μεσσήνη κατακαίοντας τα πάντα.                    

                      ΜΕΣΣΗΝΙΑΚΗ
                  Ασφαλιστικές Υπηρεσίες
          Ασφάλιση Επιβατηγού ΙΧ  1400 cc
                      Από 80€ το 6μηνο !
Αριστοδήμου 42, Καλαμάτα Κιν. 6977172942

                                                                                                            
Η Μεσσήνη του μεσοπολέμου γίνεται η μούσα του λογοτέχνη Σωτήρη Πατατζή με το περίφημο μυθιστότημα «Μεθυσμένη πολιτεία»                                                                                                                  Σήμερα, η Μεσσήνη είναι μια σύγχρονη πόλη η οποία μπορεί να προσφέρει στον επισκέπτη της αρκετές εναλλακτικές λύσεις στον τομέα της διαμονής, της εστίασης και της διασκέδασης.                                                                                                            Στη θέση Μπούκα, μόλις 4 χιλιόμετρα από το κέντρο της πόλης, υπάρχει μια θαυμάσια παραλία βραβευμένη με την γαλάζια σημαία, συνδυάζοντας το καταπράσινο τοπίο με το απέραντο γαλάζιο.                                                                                                   
Το πάρκο από την πλατεία της Μεσσήνης
Κορυφαίες εκδηλώσεις στη πόλη είναι οι εκδηλώσεις της αποκριάς με τις φωτιές την τελευταία Κυριακή, το Καρναβάλι την Καθαρά Δευτέρα που συγκεντρώνει χιλιάδες επισκέπτες κάθε χρόνο  καθώς και η μεγάλη εμποροπανήγυρη που πραγματοποιείται κάθε 20 Σεπτεμβρίου και συνδυάζεται με την θρησκευτική εορτή της εικόνας της Παναγίας που έρχεται με πομπή από το μοναστήρι του Βουλκάνου. Σε απόσταση 20 χιλιομέτρων  βρίσκεται η Αρχαία πόλη της Μεσσήνης (Λεπτομέρειες θα βρείτε στο Δήμο Ιθώμης) που σώζεται  σχεδόν άθικτη λόγω της λάσπης που την είχε σκεπάσει και που συναγωνίζεται σε αίγλη και ομορφιά πολλούς απο τους γνωστότερους αρχαιολογικούς χώρους της Ελλάδας. 
Σήμερα η Μεσσήνη είναι η έδρα του Καλλικρατικού Δήμου Μεσσήνης.                                                                        
Πηγή : emessinia.gr & diasnews.com
90. ΜΗΛΙΤΣΑ .  Η Μηλίτσα διοικητικά ανήκε στον πρώην Δήμο Αίπειας, που σήμερα έχει ενταχθεί στο Δήμο Μεσσήνης.
Σύμφωνα με την απογραφή του 2011 και το χωριά έχει 71 κατοίκους.
Η Μηλίτσα, όπως και το γειτονικό χωριό της Λογγάς, κατά τη διάρκεια της επανάστασης του 1821 αποτέλεσαν οχυρό των επαναστατημένων Ελλήνων που προσπαθούσαν να ανακόψουν την προέλαση του Ιμπραήμ. Στη Μηλίτσα κράτησαν πολύωρες μάχες κατά του Ιμπραήμ που έδωσαν με τα παλικάρια τους ο Ντρίνης, ο Δαρειώτης, ο Πιλάφας. Στην κοινότητα ανήκουν και οι οικισμοί της Ανατολικής Μηλίτσας και των Βλασαίικων.
91. ΜΗΙΤΣΑ (ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ). Αντίθετα, ο οικισμός της διπλανής Ανατολικής Μηλίτσας έχει 94 κατοίκους, όπως φάνηκε στην απογραφή του 2011,  που ασχολούνται με Αγροτικές κυρίως εργασίες και φυσικά και αυτή διοικητικά ανήκει στον Καλλικρατικό Δήμο Μεσσήνης.
92. ΜΗΛΙΩΤΙ. Βρίσκεται στον πρώην Δήμο Βουφράδος και σήμερα Διοικητικά υπάγεται στο Δήμο Μεσσήνης. Βρίσκεται πλησίον του χωριού Χατζή, 27 km απο την Καλαμάτα. Είναι ένα πανέμορφο, γραφικό, ορεινό χωριό. χτισμένο πάνω σε λόφο αντικρίζει όλο τον Μεσσηνιακό κόλπο , η θέα που απολαμβάνουν οι κάτοικοι αλλά και οι επισκέπτες είναι καταπληκτική . Αξίζει κανείς να την επισκεφθεί για να θαυμάσει το εκκλησάκι του Αγ. Ιωάννη του Θεολόγου που από τα θεμέλιά του αναβλύζει το νερό , τα πλακόστρωτα ,τις πέτρινες μάνδρες , τα αιωνόβια πλατάνια αλλά και το πέτρινο καλντερίμι 800 μέτρα περίπου μέσα στη φυσική βλάστηση που συνδέει τον επαρχιακό δρόμο με την πηγή . Θα ήταν παράλειψη για τον επισκέπτη να μην περάσει και από το εξωκκλήσι του Αγ. Δημητρίου χτισμένο μέσα στο δάσος περικυκλωμένο από βελανιδιές και να αναπαυθεί στα πέτρινα παγκάκια & τραπέζια που βρίσκονται στον περιβάλλοντα χώρο της εκκλησίας , καθώς και το εξωκκλήσι του προφήτη Ηλία , χτισμένο στην κορυφή του βουνού που βρίσκεται βορειότερα του χωριού γνωστό ώς Μαργελοβούνι και να θαυμάσει την καταπληκτική θέα του Μεσσηνιακού κόλπου αλλά και του φυσικού λιμανιού της Πύλου Στην απογραφή του 2001 είχε 80 μόνιμους κατοίκους, οι οποίοι αυξάνονται σε 150 την περίοδο των γιορτών των διακοπών κλπ.  Διοικητικά υπάγεται στο Δήμο Μεσσήνης.
Η απογραφή του 2011 κατέγραψε 138 κατοίκους.
93. ΜΟΣΧΟΧΩΡΙ. Είναι οικισμός του Καρτερολίου,  στην κοινότητα του οποίου υπαγόταν μέχρι το 2010. Σήμερα διοικητικά υπάγεται στον Καλλικρατικό Δήμο Μεσσήνης και στην απογραφή του 2011 είχε  περί τους 58 κατοίκους.
94. ΜΠΟΣΤΑΝΙΑ. Νεοσύστατος οικισμός που αναγνωρίστηκε το 2011, της τοπ. κοινότητας Πεταλιδίου. Στον οικισμό η απογραφή του 2011, έδειξε ότι εκεί ζουν 5 κάτοικοι.

ΣΗΜ. Απαγορεύεται η αντιγραφή όλων αυτών που δημοσιεύονται, χωρίς την έγκριση του υπεύθυνου διαχειριστή αυτού του Blog. 

Τετάρτη 16 Μαρτίου 2016

O KΑΛΛΙΚΡΑΤΙΚΟΣ ΔΗΜΟΣ ΜΕΣΣΗΝΗΣ ΚΑΙ ΤΑ 143 ΧΩΡΙΑ ΤΟΥ

Ο Καλλικρατικός Δήμος της Μεσσήνης, αποδεικνύεται ότι είναι ο πολυπληθέστερος Δήμος σε χωριά και οικισμούς. Ο Δήμος έφτασε 143 πόλεις, κωμοπόλεις, χωριά και οικισμούς κατοικημένους και ακατοίκητους.
Ο Δήμος αυτός έχει γίνει ένας Δήμος με πλούσιες φυσικές ομορφιές,
Από το Γαϊτανάκι στην πλατεία της Μεσσήνης
με παραθαλάσσιες περιοχές που έχουν εξαιρετικό τουριστικό ενδιαφέρον, με τουριστική ανάπτυξη που έλκει πολλούς τουρίστες Έλληνες και ξένους.
Ο Δήμος Μεσσήνης βρίσκεται στη δεξιά πλευρά του ποταμού Παμίσου και η έδρα του Δήμου η Μεσσήνη, απέχει από τη πρωτεύουσα του νομού, την Καλαμάτα, 10 χιλιόμετρα. Η έκταση του νέου Δήμου Μεσσήνης είναι 563,7 τ. χλμ. και ο πληθυσμός του 28.754 κάτοικοι, σύμφωνα με την απογραφή του 2011.                                                
Αποτελείται δε, από τα παρακάτω Δημοτικά Διαμερίσματα, πρώην Καποδιστριακούς Δήμους.


1. Δ.Ε. Αίπειας, ο Δήμος Αίπειας περιλαμβάνει την Αρχαία πόλη της Αίπεια. Κατά τους αρχαίους χρόνους, εδώ βρισκόταν η μυκηναϊκή πόλη Αίπεια με 35.000 κατοίκους.
2. Δ.Ε. Ανδρούσας, ο Δήμος Ανδρούσας ήταν Δήμος του νομού Μεσσηνίας. Βρισκόταν στο κεντρικό τμήμα του νομού, στην ενδοχώρα. Έδρα του δήμου ήταν η Ανδρούσα.
3. Δ.Ε. Αριστομένους, ο Δήμος Αριστομένους ήταν Δήμος του νομού Μεσσηνίας έδρα του οποίου ήταν ο Αριστομένης. Η παλιά ονομασία του χωριού Αριστομένη ήταν Μουσταφάπασα και μετονομάσθηκε το 1871.
4. Δ.Ε. Βουφράδος, ο Δήμος Βουφράδος ήταν ένας ακόμη Δήμος της Μεσσηνίας ο οποίος χαρακτηρίζεται τόσο για το φυσικό του πλούτο όσο και για το ανθρωπογενές περιβάλλον.
5. Δ.Ε. Ιθώμης, ο Δήμος Ιθώμης πήρε το όνομά του από την νύμφη Ιθώμη η οποία μεγάλωσε το Δία. Η Ιθώμη ήταν ένα αρχαίο οχυρό στην περιοχή της Μεσσηνίας, στο νοτιοδυτικό τμήμα της Πελοποννήσου.
6. Δ.Ε. Μεσσήνης, η πόλη της Μεσσήνης, έδρα του Νέου Δήμου Μεσσήνης πήρε ένα όνομα της το 1867, για να τιμηθεί η πόλη, ταυτισμένη με την αρχαία Μεσσήνη. Η σημερινή Μεσσήνη ονομαζόταν στα μεσαιωνικά χρόνια Νησί, από τα νερά και τα έλη που περίζωναν τον οικισμό δυτικά του Παμίσου.
7. Δ.Ε. Τρικόρφου, το Τρίκορφο, είναι ένα χωριό του Νομού Μεσσηνίας, γνωστό και ως Πεντιάς, το οποίο βρίσκεται σε υψόμετρο 400 μέτρων περίπου και φημίζεται για την άριστη ποιότητα βρώσιμης ελιάς.
8.Δ.Ε. Πεταλιδίου, ο  Δήμος Πεταλιδίου, βρισκόνταν στη δυτική ακτή του Μεσσηνιακού Κόλπου, συνδυάζει βουνό και θάλασσα με ένα μοναδικό και ξεχωριστό τρόπο. Το Πεταλίδι σήμερα, διαθέτοντας σύγχρονες υποδομές, έχει εξελιχθεί σε τουριστικό προορισμό για Έλληνες και ξένους επισκέπτες.


Το αφιέρωμα στο Νέο Δήμο Μεσσήνης όπως έχει διαμορφωθεί σήμερα, που συνολικά περιλαμβάνει 143 πόλεις, κομμωπόλεις, χωριά, και οικισμούς κατοικημένους και ακατοίκητους, θα σας παρουσιάσουμε σε 3 συνεχόμενες αναρτήσεις αποτελούμενες από 41 χωριά η κάθε μία και θα τα παρουσιάσουμε κατ’ αλφαβητική σειρά. 
Τα πρώτα 47 χωριά του Δήμου είναι :

1.ΑΒΡΑΜΙΟΥ. Το Αβραμιού είναι ένα χωριό στην κεντρική Μεσσηνία. Απέχει 10 χλμ. από την Μεσσήνη, 5,5 από την παραλία και 19 χλμ. από την Καλαμάτα. Χτίστηκε γύρω στο 1816 και τότε είχε 32 οικογένειες. Κατά την Τουρκοκρατία ήταν χωριό της επαρχίας Κορώνης. Το 1835 το Αβραμιού έγινε κομάτι της επαρχίας Μεσσήνης και κεφαλοχώρι του Δήμου Λευκοθέας. Τον Αύγουστο του 1840 προσχώρησε στον δήμο Αριστομένους. Το 1846 το Αβραμιού καταστράφηκε σχεδόν ολοκληρωτικά από σεισμούς. Λίγα χρόνια μετά, το 1860 ιδρύθηκε το δημοτικό σχολείο του χωριού. 10 χρόνια μετά το Αβραμιού εγινε το κεφαλοχώρι του δήμου Αριστομένους. Σήμερα είναι χωριό του δήμου Μεσσήνης. Το δημοτικό διαμέρισμα του Αβραμιού περιλαμβάνει επίσης το Δρακονέρι, τον Αγ. Αυγουστίνο και φυσικά το ίδιο το χωριό. Μαζί με αυτά τα χωριά ο πληθυσμός του Δ.Δ. ανέρχεται σε 334 κατοίκους σύμφωνα  με την απογραφή του 2011.
2. ΑΓΙΑ ΣΩΤΗΡΑ = ΠΕΤΑ. Μικρός οικισμός του Πανιπερίου. Βρίσκεται στις ανατολικές - βορειοανατολικές πλευρές του Λυκόδημου (ή Μαθία), βουνού που δεσπόζει στην Πυλία με 945μ υψόμετρο Είναι οικισμός του Πανιπερίου με 116 μόνιμους κατοίκους, σύμφωνα με την απογραφή του 2011. Παλαιότερα ανήκε στην Κοινότητα Πανιπερίου, στη συνέχεια εντάχθηκε στον Καποδιστριακό Δήμο Πεταλιδίου και σήμερα ανήκει στον Καλλικρατικό Δήμο
Αγ. Σωτήρα, η βρύση
Μεσσήνης Το χωριό έχει προέλθει, από μετακίνηση των κατοίκων του παλιού χωριού Πέρα, στις πεδινότερες και αρδευόμενες ιδιοκτησίες τους, γύρω από ένα μικρό ξωκλήσι τότε, τη Μεταμόρφωση του Σωτήρος - από εκεί και το σύγχρονο όνομα. Η νέα περιοχή βρισκόταν πιο κοντά στους οδικούς άξονες και στα εμπορικά κέντρα (Μεσσήνη, Πεταλίδι, κλπ.). Το Πέρα έχει εγκαταλειφθεί εντελώς από τα τέλη της δεκαετίας του '70, παρόλα αυτά μερικά σπίτια διατηρούνται σε πολύ καλή κατάσταση και είναι εξαιρετικής πέτρινης αρχιτεκτονικής. Η μεταφορά του χωριού δεν έγινε μαζικά, αλλά κράτησε αρκετές δεκαετίες. Έτσι σε πολλές περιπτώσεις, τα καλοκαιρινά σπίτια των Περαίων (τα συκόσπιτα) σιγά - σιγά, μετατράπηκαν σε μόνιμες κατοικίες, με αποτέλεσμα, το σημερινό χωριό, να είναι εξαιρετικά αραιοκατοικημένο και διεσπαρμένο, σε όλη σχεδόν την αρδευόμενη Περαίϊκη περιοχή. Τον οικιστικό ιστό της σύγχρονης Αγίας Σωτήρας συμπληρώνουν και ορισμένοι κάτοικοι από το επίσης εγκαταλελειμμένο διπλανό χωριό Πολιστάρι, οι οποίοι για τους ίδιους λόγους με τους Περαίους, εγκατέλειψαν σταδιακά το χωριό τους. Οι μόνιμοι κάτοικοι της Αγίας Σωτήρας σήμερα είναι εβδομήντα έως ογδόντα άτομα. Οι κατοικίες του χωριού είναι περίπου εβδομήντα πέντε, πρόσφατα ανακατασκευασμένες ή νεόκτιστες οι περισσότερες. Δηλαδή πολλά από τα σπίτια του χωριού είναι εποχικές ή εξοχικές κατοικίες των Περαίων της Αθήνας, της Καλαμάτας ή του εξωτερικού.
Πηγή : www.pera.gr
3. ΑΓΙΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΟΓΓΑ Η περιοχή του Αγίου Ανδρέα αποτελεί το επίνειο
Αγ. Ανδρέας, λιμανάκι
της Λογγά. Αποτελούσε οικισμό της κοινότητας της Λογγά από το 1908-οπότε και πρωτοαναγνωρίστηκε ως οικισμός- έως και το 1971, όπου καταργήθηκε ως οικισμός και προσαρτήθηκε στη Λογγά. Το όνομα του πιθανολογείται πως προέρχεται από την ομώνυμη βυζαντινή εκκλησία του χωριού.
Το 1700, σύμφωνα με τους Ενετούς, το χωριό φαίνεται να αριθμεί μόλις 50 κατοίκους. Η περιοχή έχει καθιερωθεί πλέον ως τουριστικός προορισμός κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού, καθώς διαθέτει όμορφες ακρογιαλιές, υποδομές
Αγ, Ανδρέας Λιμανάκι
φιλοξενίας, εστίασης και ψυχαγωγίας καθώς και μία μικρή μαρίνα όπου ελλιμενίζονται μικρά σκάφη. Στον Άγιο Ανδρέα βρίσκονται τα ερείπια του αρχαίου ναού του Απόλλωνα Kορύθου ή Kορύνθου στη θέση του οποίου χτίστηκε η τρίκλιτη παλαιοχριστιανική εκκλησία του Αγίου Ανδρέα. Πηγή : http://www.messini.gr/
4. ΑΓΙΟΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ. Μικρός παραθαλάσσιος οικισμός, που όμως εκτός από ένα ξενοδοχείο δεν κατοικείτε από κανένα κάτοικο.
5. ΑΓΙΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ. Μικρός οικισμός των 96 κατοίκων που υπάγεται στην πόλη της Μεσσήνης.
6. ΑΓΝΑΝΤΙΟ = ΔΡΑΓΚΑ ή ΣΟΥΜΠΑΛΙ. Ένας οικισμός που βρίσκεται κάτω από το όρος Λυκόδημο στην κοινότητα Λυκίσσης, στην περιοχή του πρώην Δήμου Πεταλιδίου, του σημερινού Δήμου Μεσσήνης. Η απογραφή του 2011 έδειξε ότι οι κάτοικοι του Αγνάντιου ήταν 26
7. ΑΓΡΙΛΙΑ = ΑΪΔΙΝΙ. Ένας μικρός Πεδινός οικισμός κοντά στην Ανδρούσα, σε υψόμετρο 40 μ. Βρίσκεται στην κοιλάδα του Παμίσου, 18χλμ. ΒΔ της Καλαμάτας Διοικητικά ανήκε στον πρώην Δήμο Ανδρούσας. Σήμερα υπάγεται στον Καλλικρατικό Δήμο Μεσσήνης και διαθέτει 122 κατοίκους όπως προέκυψαν από την απογραφή του 2011.
8. ΑΕΤΟΦΩΛΙΑ = ΣΑΜΠΑΚΑΛΦΑ. Η Αετοφωλιά είναι μικρός οικισμός του
Το χωριό της Αετοφωλιάς
χωριού Στέρνας, που σήμερα υπάγεται στον Καλλικρατικό Δήμο Μεσσήνης. Το παλιό όνομα του οικισμού Σαμπάκαλφα, καταργήθηκε το 1927. Η αρχική θέση του οικισμού βρισκόταν περίπου 2 χλμ. βορειοδυτικά της Στέρνας. Μετά από καταστροφικό τυφώνα, ο οποίος δημιούργησε μεγάλες καταστροφές στην Παλαιά Αετοφωλιά, ο οικισμός ξανακτίστηκε το 1967 σε αυτό το σημείο.
9. ΑΝΑΛΗΨΗ = ΤΖΙΤΖΩΡΗ. Η Ανάληψη είναι ένα χωριό που συνδυάζει το γαλάζιο και το πράσινο, την καυτή άμμο και τη δροσιά της θαλάσσιας αύρας,
Η Ανάληψη (Τζιτζώρη)
τον ολόλαμπρο ήλιο και το καθάριο έναστρο ουρανό. Για κάποιους ο κόσμος όλος, για άλλους αγαπημένος προορισμός των καλοκαιρινών διακοπών τους, τόπος ξεγνοιασιάς ξεκούρασης και περισυλλογής ενίοτε ή τόπος νοσταλγίας για τους ξενιτεμένους.
Για τους περισσότερους όμως μια άνευ σημασίας μαύρη κουκίδα στο χάρτη. (Το παραπάνω κείμενο είναι από το βιβλίο του αείμνηστου καθηγητή Ευστάθιου Γ. Σταθόπουλου). Το χωριό μέχρι το 1927 ονομαζόταν Τζιτζιώρι και έχει 408 κατοίκους σύμφωνα με την απογραφή του 2011
10. ΑΝΑΛΗΨΗΣ (ΠΑΡΑΛΙΑ). Η παραλία της Ανάληψης που τελευταία έχει
αξιοποιηθεί με Πολυτελέστατα ξενοδοχεία, ενοικιαζόμενα δωμάτια κλπ, αποτελεί ξεχωριστό οικισμό με 21 μόνιμους κατοίκους. Στην παραλία βρίσκονται και οι εκβολές του ποταμού Μουρτιά.
11. ΑΝΔΡΟΥΣΑ = ΑΝΔΡΟΥΣΑ. Η Ανδρούσα είναι μια περιοχή με πλούσιο ιστορικό παρελθόν, αφού απετέλεσε προπύργιο των Φράγκων, των Παλαιολόγων, των Τούρκων, των Ισπανών, ακόμα και των Ναβαρραίων εξ’
Κάστρο Ανδρούσας
αιτίας της σημαντικής γεωγραφικής θέσης της. Σε μία ιστορική αναδρομή, η Ανδρούσα φαίνεται να δημιουργήθηκε τον 13ο αιώνα μ.X. Κατά μια παράδοση ιδρύεται από τον τελευταίο Ενετό πρίγκιπα του πριγκιπάτου της Αχαΐας William II Villehardouin και αυτό εξαιτίας του κάστρου της Ανδρούσας που πιθανολογείται ότι κατασκευάστηκε την ίδια εποχή. Υπάρχουν όμως και θεωρίες που μας οδηγούν σε μία παλαιότερη (Βυζαντινή) κατασκευή του κάστρου, συνεπώς και της Ανδρούσας, που οφείλεται σε ορισμένα στοιχεία του σχεδιασμού των τειχών του φρουρίου. Συγκεκριμένα, η Ανδρούσα αποτέλεσε σημαντικό κέντρο τη Μεσαιωνική περίοδο όντας το προπύργιο Φράγκων - Βένετων, Βυζαντινών  - Παλαιολόγων, Τούρκων, Ισπανών ακόμα και Ναβαρραίων. Η  γεωγραφικής της θέσης άλλωστε  (ούσα χτισμένη σε μικρό οροπέδιο που δεσπόζει στο κέντρο του Μεσσηνιακού κάμπου) προσφερόταν για τον έλεγχο και την εποπτεία της εύφορης πεδιάδας. Από τα τέλη του 13ου αιώνα αποτελεί σημαντικό Βυζαντινό κέντρο με αποκορύφωμα την περίοδο που αυτοκράτορας ήταν ο Ανδρόνικος ο Β΄,  ο Παλαιολόγος και Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως ο Αθανάσιος ο Α΄ ο οποίος καταγόταν από την Ανδρούσα. Εκείνη την εποχή κατασκευάζονται στην ευρύτερη περιοχή αρκετοί ναοί και μοναστήρια, ενώ παράλληλα η Ανδρούσα ορίζεται και έδρα Μητρόπολης.                                   
Ξεχωρίζει για την ομορφιά του το κάστρο της Ανδρούσας (σώζονται τμήματα του τείχους και του υδραγωγείου), ο Βυζαντινός ναός της κοιμήσεως της Θεοτόκου στην Εύα, ο ναός της Σαμαρίνας (ένα από τα παλαιότερα Βυζαντινά Μεσσηνιακά μνημεία). Η Ανδρούσα υπήρξε έδρα Μητρόπολης, έδρα του Καποδιστριακού Δήμου Ανδρούσης με 545 κατοίκους. Ετυμολογικά το όνομά της προκύπτει από το ρήμα "ανδρόω" και σημαίνει η πόλη των ανδρείων.                  
Σήμερα, διοικητικά υπάγεται στο Δημοτικό διαμέρισμα του Καλλικρατικού Δήμου Μεσσήνης.
12. ΑΔΡΙΑΝΗ = ΡΕΜΟΥΣΤΑΦΑ & Ν. ΑΔΡΙΑΝΗ. Ημιορεινός οικισμός σε
Ανδριανή τ. Δήμου Αίπειας
υψόμετρο 340μ. 45 ΧΛΜ. Νοτιοδυτικά της Καλαμάτας της ευρύτερης περιοχής της Πυλίας. Είναι μέσα στο πράσινο (από ελιές και φυσικό δάσος) με ξηρό κλίμα και απέχει μόνο 5 Χλμ από τη θάλασσα. Βρίσκεται στην περιοχή του τέως Δήμου
Αίπειας και του σημερινού Καλλικρατικού Δήμου Μεσσήνης.   Στην Ανδριανή η απογραφή του 2011, έδειξε ότι κατοικούν 88 κάτοικοι,
13. ΑΔΡΙΑΝΗ ΝΕΑ. Είναι ένας μικρός οικισμός πάρα πολύ κοντά στο κυρίως χωριό  της  Αδριανής οι κάτοικοι δεν ξεπερνούν τους 10.
14. ΑΜΜΟΛΑΚΑ. Μικρός οικισμός της κοινότητας Καστανίων με 5 κατοίκους που κατοικούσαν στην απογραφή του 2011.
15. ΑΜΜΟΥΔΕΡΟ = ΧΑΜΟΥΖΑ. Πρόκειται για ερειπωμένο χωριό. Το 1942 αριθμούσε 3 κατοίκους και μετά εγκαταλείφθηκε, έτσι σήμερα υπάρχουν τα ερείπια του. Το χωριό βρισκόταν στην περιοχή του Δήμου Αριστομένη. Αν υπήρχε σήμερα θα ήταν στον Καλλικρατικό Δήμο Μεσσήνης.
16. ΑΜΠΕΛΟΡΑΧΗ. Μικρός οικισμός πλησίον των χωριών Εύας και Καλαμαρά, του πρώην Δήμου Ανδρούσας, που αναγνωρίσθηκε το 2011 και προσαρτήθηκε στο Δήμο Μεσσήνης στον οποίο υπάγεται διοικητικά..
Στην Αμπελόραχη κατοικούν 23 ντόπιοι κάτοικοι.
17. ΑΜΦΙΘΕΑ = ΒΡΟΜΟΒΡΥΣΗ. Είναι μια πρώην κοινότητα και μετέπειτα Δ.δ του Δήμου Ανδρούσα. Σήμερα υπάγεται στον Καλλικρατικό Δήμο Μεσσήνης και κατοικείται από 122 ψυχές.
18. ΑΡΑΠΟΧΩΡΙ = ΛΙΝΑΡΔΕΝΑ. Είναι ένα μικρό χωριό που είναι στο δρόμο από τον Αγ. Ανδρέα προς τη Λογγά του πρ. Δήμου Αίπειας και του νυν Δήμου Μεσσήνης.
Πηγή : Βικιπαίδεια.
19. ΑΡΙΣΤΟΜΕΝΗΣ = ΜΟΥΣΤΑΦΑΠΑΣΑ. Ημιορεινός οικισμός στη κεντρική Μεσσηνία Ήταν έδρα του Δήμου Αριστομένους με 2459 κατοίκους κατά την απογραφή του 2011. Ο Δήμος περιελάμβανε 11 χωριά Αριστομένης, Βούταινα, Διόδια, Κεφαλόβρυσο, Κουτήφαρη, Μάνεσι, Πελεκανάδα, Πλατανόβρυση, Πουλίτσι, Στέρνα, Στρέφι, (3.413 κάτοικοι). Σήμερα ανήκει στον Καλλικρατικό Δήμο Μεσσήνης.
Η παλιά ονομασία του χωριού ήταν Μουσταφάπασα και μετονομάσθηκε το 1871. Την κοινότητα Αριστομένη την αποτελούσαν 4 οικισμοί. Ο οικισμός Αριστομένους, ο οικισμός Ζαπάντι που μετονομάσθηκε σε Καρυόβρυση το 1927 και σήμερα είναι ακατοίκητο, τον οικισμό Κουτήφαρι που έγινε ανεξάρτητη Κοινότητα το 1919, τον οικισμό Χαμούζα-Αμμουδερό. Έδρα του Δήμου ορίσθηκε το 1836 μέχρι το 1842 που η εδρα μεταφέρθηκε στην Πόλαινα μέχρι το 1848. Το 1848 η έδρα μεταφέρθηκε στο Κουτήφαρι μέχρι το 1863 που έγινε πάλι έδρα ο Αριστομένης. Το όνομα του το οφείλει στον περίφημο στρατηλάτη των Μεσσηνίων Αριστομένη, είναι ένα ανδρικό ελληνικό όνομα με ρίζες στην αρχαιότητα. Προέρχεται από τη σύνθεση των λέξεων άριστος + μένος και σημαίνει "ο ανδρειότατος".
Ο Αριστομένης ήταν ο Ήρωας των Μεσσηνιακών πολέμων, ιδιαίτερα στο Β΄ Μεσσηνιακό πόλεμο (685 πχ – 668 πχ), το όνομα του χωριού προέρχεται από τον ίδιο τον ήρωα.
 20. ΑΡΙΣΤΟΔΗΜΕΙΟΝ = ΧΑΣΑΜΠΑΣΑΤο Αριστοδήμειο αποτελεί τοπική κοινότητα της Δημοτικής Ενότητας Ιθώμης και τωρινό Καλλικρατικό Δήμο
Αριστοδημειο Μεσσήνης
Μεσσήνης. Στην περιοχή του Αριστοδημείου υπάρχουν τρεις τεχνικοί χωματόλοφοι. Πιστεύεται ότι ο ένας από τους τρεις είναι ο τάφος του Αριστοδήμου ο οποίος από απελπισία, τύψεις και πόνο σκότωσε την κόρη του και στη συνέχεια αυτοκτόνησε, γιατί οι Μεσσήνιοι δεν απελευθερώθηκαν από τους Σπαρτιάτες. Υπάρχει διατηρητέο κτίσμα με εντοιχισμένα πιθάρια, πολεμίστρες, καμάρες και θόλους. Ο Ιμπραήμ στο κτίσμα αυτό το 1825 είχε στήσει το στρατηγείο του, που ήταν το κονάκι του τοπάρχη Χασάν πασά.  Το όνομα του προήλθε από τον Μεσσήνιο βασιλιά Αριστόδημο. Στο Αριστοδήμειο εντάχθηκε η κοινότητα Βουρναζίου ή Καλόβρυσης (όπως ονομάστηκε το 1956) μετά την κατάργηση της το 1961. Το χωριό μέχρι το 1919 ονομαζόταν Χασάμπασα, όνομα που είχε πάρει από τον Χασάν πασά που διέμενε στην περιοχή. Στο χωριό σήμερα διαμένουν 238 κάτοικοι που απεγράφησαν το 2011.
21. ΑΡΣΙΝΟΗ.=ΣΙΜΙΖΑ. Από την Αρσινόη κόρη του βασιλιά Λεύκιππου και της Λευκοθέας και γυναίκα του Ασκληπιού, έχει ονομαστεί το χωριό που επί Τουρκοκρατίας είχε λάβει και το όνομα Σιμίζα (στην μύγα) και το οποίο βρίσκεται 28 χιλιόμετρα βορειοδυτικά της Καλαμάτας. Βρίσκεται στους πρόποδες των βουνών Αγίου Βασιλείου  και Βουλκάνου, που μαζί και με τα γύρω βουνά αποτελούν το όρος Ιθώμη. Είναι τοπικό διαμέρισμα του πρώην Δήμου Ιθώμης σήμερα του Καλλικρατικού Δήμου Μεσσήνης.  Έχει δίπλα του τους αρχαιολογικούς χώρους της Αρχαίας Μεσσήνης  και την Ιερά Μονή Βουλκάνου,  γνωστή για το μεγάλο προσκύνημα του Δεκαπεντάυγουστου προς τιμήν της Παναγίας της Βουλκανιώτισσας.
Το χωριό Αρσινόη έχει  160 μόνιμους κατοίκους, όμως κάθε χρόνο δέχεται  εκατοντάδες επισκέπτες, οι οποίοι περνούν εκεί τις διακοπές τους, στηρίζοντας τον τόπο στον οποίο μεγάλωσαν και απόκτησαν  τις πρώτες τους αναμνήσεις. Πώς άλλωστε να μην γυρίσεις στην πατρίδα σου;
Το χωριό περικλείεται από καταπράσινους λόφους και βουνά, όπως άλλωστε όλη η Μεσσηνία, ενώ χαρακτηρίζεται και από γραφικά σοκάκια.  Η παραδοσιακή αρχιτεκτονική και η προσήλωση στην πολιτιστική κληρονομιά της περιοχής ενισχύονται από την αγάπη και την φιλοξενία των ανθρώπων της, οι οποίοι στην πλειονότητά τους ασχολούνται με την γεωργία και την κτηνοτροφία.
22. ΑΧΛΑΔΟΧΩΡΙ = ΧΑΪΚΑΛΙ = ΣΙΜΟΥ. Είναι χωριό της περιοχής Πεταλιδίου. Αναφέρεται τουλάχιστον 500 πριν, ενώ στις 25 Απριλίου του 1825 έγινε η μάχη του Σίμου. Ημιορεινός οικισμός ο οποίος μέχρι το 1927

Αχλαδοχώρι
ονομαζότανε Χαϊκάλη. Το συναντούμε στην απογραφή των Ενετών το 1700 μ.Χ. με 19 οικογένειες και 92 κατοίκους. Το χωριό αποτέλεσε έδρα του παλιού δήμου Κορώνης από το 1845 ως και το 1855.Η συμμετοχή του χωριού στα οικονομικά της επανάστασης του 1821 ήταν σημαντική. Το 1842 ιδρύεται το πρώτο σχολείο. Την περίοδο 1968 - 1973 λειτούργησε ως 2θέσιο και μετά το σχολείο καταργήθηκε. Το σημερινό χωριό είναι κοντά στη θάλασσα και στην απογραφή του 2011 καταμετρήθηκαν 132 κάτοικοι.
23. ΒΑΛΥΡΑ = (Τζεφερεμίνι)  Η Βαλύρα αποτελεί κωμόπολη της Μεσσηνίας στους πρόποδες του Ιερού όρους της Ιθώμης, και ήταν  η έδρα του ομώνυμου καποδιστριακού Δήμου, ενώ σήμερα είναι Δς του Καλλικρατικού Δήμου Μεσσήνης. Βρίσκεται σε μια παραγωγική κοιλάδα η οποία περιβρέχεται από τους ποταμούς Πάμισο και Μαυροζούμενα, με 843
Η Βαλύρα
κατοίκους στην απογραφή του 2011.Η θέση της Βαλύρας ταυτίζεται με την ιστορία της Αρχαίας Μεσσήνης. Το όνομα δόθηκε από το προ-ομηρικό μουσικό Θάμυρι (Β Ραψωδία Ιλιάδα 594-605) φημισμένο για την ομορφιά, τραγούδι και λύρα του, που θέλησε να ανταγωνιστεί τις μούσες, έχασε όμως τυφλώθηκε και πέταξε τη λύρα του. Έχει γράψει γι αυτό, ο Ιωνάς Κεφαλάς και το αφιερώνει στο Βαλυραίο δάσκαλο Νιφόρο. Το όνομα Τζεφερεμίνι στο γνωστό ενετικό κατάλογο του Pacigico το 1690 και ήταν ένα από τα 68 χωριά της Ανδρούσας.                                                                                                 

Η Βαλύρα με την ενεργή συμμετοχής της στο μεγάλο ξεσηκωμό του 1821 δίνει γενναίο παρόν για την υπόθεση της πολυπόθητης λευτεριάς. Φέρνοντας στη δημοσιότητα για πρώτη φορά τα άγνωστα ντοκουμέντα, από το ΓΑΚ Υπουργείο πολέμου (30 Αυγούστου 1825) ρίχνει φως σε μια άγνωστη για πολλούς σελίδα της Βαλυραίικης ιστορίας. Οι Βαλυραίοι, ανήκαν στο σώμα των οπλαρχηγών Παναγιώτη Κεφάλα από το Δυράχι της Μεγαλόπολης και του Αλέξη Αναστασόπουλου από το Ζευγολατιό Μεσσηνίας. Έλαβαν μέρος στην πολιορκία και την απελευθέρωση της Τριπολιτσάς, στις μάχες του Βαλτετσίου των Δερβενακίων και της Κορίνθου. Συμμετείχαν επίσης το 1824 στις αμυντικές προσπάθειες στα παράλια της Μεσσηνίας, για απόκρουση πιθανής επιδρομής των Αράβων οι οποίοι βοηθούσαν τότε την καταρρέουσα Τουρκική Αυτοκρατορία, στη μάχη στο Μανιάκι, και στη μάχη Βέργας – Αλμυρού στις 22-24/6/1826.
24. ΒΑΣΙΛΑΔΑ. Χωριό  που είναι πλησίον της Ανδρούσας, Μάνεση και Πολύλοφου. Η Βασιλάδα διοικητικά μέχρι το 2010 υπαγόταν στον πρώην Δήμο Ανδρούσας, ενώ σήμερα  στο Δήμο Μεσσήνης και κατοικείται από 83 πολίτες.
25. ΒΕΛΙΚΑ Πεδινός οικισμός (υψομ.35μ.,310 κατ.)που βρισκεται στο νοτιοδυτικό τμήμα του νομού Μεσσηνίας, κοντά στην ακτή του Μεσσηνιακού κόλπου, 20 χλμ. νοτιοδυτικά της Καλαμάτας. Υπάγεται διοικητικά στον δήμο
Βελίκα
Μεσσήνης. Η Βελίκα δημιουργήθηκε στις αρχές του 20ου αιώνα κατά την μετακίνηση πληθυσμών από την τοποθεσία Φιλιππάκι. Η μετακίνηση ολοκληρώθηκε λίγο πριν τον Β ΠΠ, αλλά υπήρχαν και οικογένειες που διέμεναν στο Φιλιππάκι μέχρι και το 1960. Αρχικά αποτέλεσε οικισμό του δήμου Αριστομένη μέχρι το 1912, οπότε και εντάχθηκε στη κοινότητα Αβραμιού. Από το 1934 αποτελεί αυτόνομη κοινότητα. Ο οποίος καταργείται το 1971. Την ίδια χρονιά αναγνωρίζεται ο οικισμός Παραλία Βελίκας.      Το όνομα της το πήρε από κάποιον Τούρκο στρατηγό που διέμενε εκεί ο οποίος ονομάζονταν Βελίκ Αγάς. 
26. ΒΙΓΛΑ. Μικρός οικισμός πλησίον των Χράνων του πρώην Δήμου Αίπειας και νυν Μεσσήνης. Πολύ κοντά στο χωριό περνάει και ένα πανέμορφο φαράγκι που ξεκινάει από το όρος Λυκόδημο και καταλήγει στη θάλασσα πλησίον των Χράνων. Ο οικισμός αυτός έχει ήδη καταργηθεί και είναι ακατοίκητος.
27. ΒΛΑΣΑΙΪΚΑ. Μικρός οικισμός της πρ. κοινότητας Μηλίτσας, του πρώην Δήμου Αίπειας και  σημερα του Καλλικρατικού Δήμου Μεσσήνης με 37 σύμφωνα με την απογραφή του 2001.      
28. ΒΛΑΣΗΣ = ΒΛΑΣΑΙΪΚΑ Το όνομα του το χωριό το  χρωστάει στο Γεροβλάση αρχηγό της μεγάλης Αρκαδικής οικογένειας, ο οποίος ίδρυσε το χωριό αφού έδειρε ένα Τούρκο που προσπάθησε να προσβάλει την αδελφή του Κατερίνα. Επρόκειτο για οικογένεια τσοπαναραίων. Πρωτοεμφανίζεται στην απογραφή τον Ενετών το 1689 με τρεις οικισμούς, το Άνω, Μέσω και Κάτω Βλάση, αριθμώντας 12 κατοίκους.  Βρίσκεται σε υψόμετρο 400 μέτρων. Η κύρια ασχολία τον κατοίκων είναι η κτηνοτροφία, η γεωργία και κυρίως η καλλιέργεια της ελιάς, της συκιάς και των αμπελιών.Το χωριό διοικητικά, υπαγόταν στο Δήμο Βουφράδος, ενώ σήμερα υπάγεται στο Δήμο Μεσσήνης και το χωριό σύμφωνα με την απογραφή του 2011, έχει 80 κατοίκους.
29. ΒΟΥΤΕΝΑ. (ΑΝΩ) Η Βούτενα απέχει 45 χλμ από την πρωτεύουσα της Μεσσηνίας, Καλαμάτα σε υψόμετρο 650 m βρίσκεται ένα πανέμορφο,
Άνω Βούτενα
γραφικό, ορεινό χωριό, η Άνω Βούταινα. Διοικητικά ανήκει στο Δήμο Αριστομένους και κατοικείται από 40 μόνιμους κατοίκους, το πλήθος αυξάνεται σε 150 την περίοδο των γιορτών των διακοπών και φυσικά των εκλογών!!
Διαθέτει 2 εξαιρετικά καφενεία του Σωτήρη και του Δήμου. Τα καλύτερα μπορείτε να τα βρείτε εκεί. Πέριξ του χωριού μπορεί να συναντήσετε πανέμορφες πηγές με γάργαρα νερά και πλούσιο βιότοπο. Επίσης προσφέρεται για πεζοπορία σε ένα υπέροχο τοπίο.
Η Άνω Βούτενα της Δημοτικής Ενότητας Αριστομένους, σήμερα διοικητικά υπάγεται στο Δήμο Μεσσήνης και έχει 49 κατοίκους.
30. ΒΟΥΤΕΝΑ. (Κάτω) Ημιορεινό χωριό του πρώην Δήμου Αριστομένη και
Κώτω Βούτενα
σημερινού Δήμου Μεσσήνης., με 12 κατοίκους.
31. ΓΑΜΒΡΙΑ. Ορεινός οικισμός με υψόμετρο 597 μ.του πρώην Δήμου Πεταλιδίου που σήμερα υπάγεται στον Καλλικρατικό  Δήμο Μεσσήνης. Βρίσκεται ανάμεσα σε δύο άλλους οικισμούς του Λυκόδημου, το Κόκκινου και τη Λύκισσα στην κοινότητα της οποίας ήταν οικισμός, μένουν δε, 18 κάτοικοι.
32. ΔΑΡΑ. Είναι Δδ του πρώην Δήμου Πεταλιδίου του σημερινού Δήμου Μεσσήνης. Μαζί με τη γειτονική Δάφνη απετέλεσαν το Δδ Δάρα. Σήμερα έχει περί τους 174 κατοίκους, όσοι μετρήθηκαν το 2011.
33. ΔΑΦΝΗ = ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ ΧΩΡΙΟ. Η Δάφνη είναι ένα χωριό, που υπαγόταν διοικητικά στον πρώην Δήμο Πεταλιδίου και νυν Δήμο Μεσσήνης του Νομού Μεσσηνίας. Αριθμεί σήμερα περίπου  119 κατοίκους.
Η ονομασία Δάφνη είναι σχετικά νέα και προήλθε μετά από την απόφαση των κατοίκων του χωριού να αλλάξουν το παλιό όνομά του, «Καινούργιο Χωριό», λόγω του ότι στο Νομό υπάρχει και άλλο χωριό με το ίδιο όνομα. Απέχει 9 χλμ. από το Πεταλίδι και 24 χλμ. από την Καλαμάτα, την πρωτεύουσα του Νομού.
34. ΔΙΟΔΙΑ = ΛΟΪ Το χωριό αυτό υπαγόταν στον πρώην Δήμο Αριστομένους και μέχρι το 1927 ονομαζόταν Λόι . Σήμερα το χωριό, που είναι Νότια της Στέρνας, υπάγεται στο Δήμο Μεσσήνης. 
35. ΔΡΑΪΝΑ. Η Δραϊνα είναι τοπική κοινότητα της Δημοτικής Ενότητας  Τρικόρφου, χτισμένη στην πλαγιά του υπερκειμένου βουνού  και σε υψόμετρο 500μ. Υποδεικνύεται ως  ο τόπος όπου ο Παπαφλέσσας σταμάτησε λίγο πριν τη θυσία του στο Μανιάκι. Από εδώ έστειλε επιστολές στου οπλαρχηγούς της Μεσσηνίας αλλά και την κυβέρνηση, καλώντας τους σε βοήθεια. Σώζεται έως σήμερα το σπίτι που διέμεινε, αναμνηστικά κειμήλια  καθώς και οι επιστολές που έγραψε. Η οικονομία του χωριού στηρίζεται κυρίως στις αγροτικές παραγωγές και πιο συγκεκριμένα στις καλλιέργειες ελαιόδεντρων, σταφίδας  και συκεών. Γιορτάζει στις 21 Μαΐου, ανήμερα της εορτής των Αγίου  Κωνσταντίνου και Ελένης. Στη Δράϊνα απογράφηκαν 50 άτομα στην απογραφή του 2011.
36. ΔΡΑΚΟΝΕΡΙ = ΙΣΜΑΗΛ. Το Δρακονέρι που επί Τουρκοκρατίας λεγόταν Ισμαήλ, βρίσκεται στο Δδ Αβραμιού του σημερινού Καλλικρατικού Δήμου Μεσσήνης.  Το χωριό από την Τουρκοκρατία μέχρι το 1927 ονομαζόταν Ισμαΐλ. Το 1816 είχε 22 κατοίκους. Για το όνομα Δρακονέρι υπάρχουν 2 εκδοχές: η μια αναφέρεται σ' έναν δράκο που φύλαγε τη μοναδική πηγή νερού στο χωριό και η δεύτερη από παραφθορά του Δακρυνέρι (δηλαδή ότι νερό έπεφτε σαν δάκρυ). Και οι δύο εικασίες δείχνουν ένα πρόβλημα λειψυδρίας που φαίνεται ότι αντιμετώπιζε το χωριό.   Οι κάτοικοι ασχολούνται με τη γεωργία και λίγη κτηνοτροφία.
Σύμφωνα με την απογραφή του 2011 οι κάτοικοι του χωριού είναι 85.
37. ΔΡΟΣΙΑ = ΖΑΪΜΟΓΛΙ. Η Δροσιά αποτελεί τοπική κοινότητα του τεως Δήμου Πεταλιδίου και βρίσκεται Νότια της Πελεκανάδας. Είναι ημιορεινός οικισμός και υπάρχει από την ίδρυση του Ελληνικού κράτους. Αποτέλεσε έδρα του παλαιότερου δήμου Βίαντος. Μέχρι το 1959 οναμαζόταν Ζαϊμόγλι. Στην περιοχή Λουτρά υπάρχει η εκκλησία της Αγ. Σοφίας που εικάζεται πως είναι από τα Βυζαντινά χρόνια. Το χωριό γιορτάζει της Αγ. Τριάδος.Η απογραφή του 2011, έδειξε ότι στο χωριό κατοικούν 74 άνθρωποι.
38. ΔΡΟΣΙΑ ΑΝΩ. Η Άνω Δροσιά ήταν ένας οικισμός, ενταγμένος στην κοινότητα Δροσιάς, αλλά σήμερα παραμένει ακατοίκητος.
39. ΕΠΙΣΚΟΠΗ. Ένα παραθαλάσσιο χωριό στο τουριστικό θέρετρο των Χράνων. Ανήκε στο Δήμο Αίπειας και σήμερα στον Καλλικρατικό Δήμο Μεσσήνης με 140 μόνιμους κατοίκους το χειμώνα, ενώ αυτοί αυξάνονται κατά πολύ τους καλοκαιρινούς μήνες.
40. ΕΥΑ = ΝΑΖΗΡΙ. Ένα χωριό του πρώην Δήμου Ανδρούσας, και σήμερα του Δήμου Μεσσήνης, με 487 κατοίκους, του οποίου το παλιό όνομα μέχρι το 1927 ήταν Ναζήρι. Στην Εύα υπάρχει και σώζεται ο Ιερός Ναός Κοιμήσεως της Θεοτόκου που θεμελιώθηκε πριν 200 χρόνια, επί Τουρκοκρατίας δηλαδή.    Η ετοιμολογία της λέξης ΕΥΑΝ (α) προέρχεται από την κραυγή των Βακχεόντων ως του ΕΥΑ ΕΥΟΙ. Σχετική μνεία υπάρχει επίσης στις Τρωάδες του Ευριπίδη στ.326.
Κατά τον Ησύχιο (λεξικογράφος) Ινδική λέξη σημαίνουσα των Κισσών όστις ήτο Ιερός τω Βάκχω. 
Αποτελεί τη γενέτειρα των προεστών και οπλαρχηγών Δημήτρη, Παναγιώτη και Ιωάννη Παπατσώνη, του ποιητή μας κι Ακαδημαϊκού Τάκη Παπατσώνη, του ποιητή Χάρη Αλεξίου, του θεατρικού συγγραφέα, ποιητή και λογοτέχνη Νικολάου Ζακόπουλου καθώς και των παγκοσμίου φήμης σκηνογράφων, ενδυματολόγων  Βασίλη Φωτόπουλου ( Οσκαρ καλλιτεχνικής διεύθυνσης και σκηνικών για την ταινία «Αλέξης Ζορμπάς» το 1964) και Διονύση Φωτόπουλου (έναν από τους μεγαλύτερους Ευρωπαίους σκηνογράφους σύμφωνα με την «Ένωση Θεάτρων Ευρώπης» ).
Αξιοθέατα συνιστούν η μεγάλη πλατεία της και ο ιστορικός βυζαντινός Ιερός Ναός Κοιμήσεως της Θεοτόκου με τόξα και τρούλο, με τέμπλο, δεσποτικό και προσκυνητάρι, σκαλιστά αρίστης τέχνης. Ο ναός χτίστηκε το 1811 από την οικογένεια των Παπατσωναίων μέσα σε σαράντα μέρες, σύμφωνα με τους όρους της Σουλτανικής απόφασης (μέσα στην εκκλησία υπάρχει και το αντίγραφο από το συμφωνητικό που έγινε με τους μαστόρους της εποχής εκείνης).     
41. ΕΛΛΗΝΟΕΚΚΛΗΣΙΑ = ΣΑΜΑΡΙ Ονομάσθηκε Σάμαρι από την Αγ. Σαμαρίνα που είναι εκεί κοντά. Η σημερινή ονομασία πιθανόν να προήλθε από το εκκλησάκι του είναι πλησίον της κορυφής του βουνού ψωριάρη. Το χωριό μετονομάσθηκε σε Ελληνοεκκλησιά και σήμερα υπάγεται στον Καλλικρατικό Δήμο Μεσσήνης και έχει 204 κατοίκους.
42. ΖΕΡΜΠΙΣΙΑ. Τα Ζερμπίσια αποτελούν τοπική κοινότητα της Δημοτικής Ενότητας Ιθώμης. Το όνομα του οικισμού είναι Σλαβικό προέρχεται από τη λέξη δερβίσια ή ντερβίσια που σημαίνει παλικάρια  Υπάρχει από τη σύσταση του Ελληνικού κράτους.                                                                     
Το χωριό αυτό αποτελούσε Δ.δ. του πρώην Δήμου Ιθώμης, του σημερινού Καλλικρατικού Δήμου Μεσσήνης, έχει δε, περί τους  91 κατοίκους.               
43. ΚΑΖΑΡΜΑ = ΝΤΟΥΒΡΕΪΚΑ. Το χωριό αυτό είναι στο δρόμο που μάμε για την Πύλο. Είναι η διασταύρωση που πηγαίνοντας δεξιά μας οδηγεί στα χωριά Χαντζή, Βλαχόπουλο κλπ Ενώ αριστερά μας οδηγεί στη φυσική ομορφιά της Μεσσηνίας το Πολυλήμνιο.                                                                                                              Το 1940 αναγνωρίζεται ως οικισμός της Χαραυγής τα Βουδουραίϊκα, ο οποίος καταργείται το 1951. Η ονομασία προέρχεται από το παλαιό Βενετικό κάστρο. Στη διάρκεια της κατοχής οι Γερμανοί έκαψαν όλα τα σπίτια και οι κάτοικοι μετακόμισαν στην σημερινή θέση του οικισμού. Η Καζάρμα σήμερα υπάγεται στον Καλλικρατικό Δήμο Μεσσήνης και έχει 59 κατοίκους οι οποίοι απογράφηκαν το 2011.
45. ΚΑΛΑΜΑΡΑ. Ο Καλαμαράς ή το Καλαμαρά είναι ένα μικρό χωριό του τέως  Δήμου Ανδρούσας και σημερινού Δήμου Μεσσήνης με 186 κατοίκους, πλησίον του χωριού Εύα ή Ναζήρι.
45. ΚΑΚΟΡΡΕΥΜΑ. Το Κακόρρευμα είναι χωριό του τ.Δήμου Αίπειας και νύν Δήμου Μεσσήνης Μεσσηνίας που βρίσκεται σε ύψος περίπου 300 μ. από την επιφάνεια της θάλασσας, σε απόσταση 1.5 χλμ από αυτήν. Υπαγόταν στο δημοτικό διαμέρισμα Χράνων του καποδιστριακού Δήμου Αιπείας, ενώ σήμερα υπάγεται στον Καλλικρατικό Δήμο Μεσσήνης. Άγνωστη παραμένει η ημερομηνία ίδρυσής του. Αναφέρεται στα Φύλλα Εφημερίδας της Κυβερνήσεως μεταξύ των ετών 1840-1842, υπό το όνομα "Κακόρευμα Κορώνης Πυλίας". Για την προέλευση του ονόματός του υπάρχουν δύο παραδόσεις. Σύμφωνα με αυτές η ονομασία προέρχεται από το παρακείμενο φαράγγι, που κατά το παρελθόν σε μεγάλη κακοκαιρία είχε παρασύρει άλογα από τις δυτικές ορεινές περιοχές του όρους Λυκόδημο, ή από τον αρκετά ισχυρό δυτικό άνεμος που φυσά αρκετές ημέρες το χρόνο στην περιοχή. Οι περισσότεροι παλαιοί κάτοικοί του προέρχονται από μετακινήσεις πληθυσμού από τα βόρεια του Νομού Μεσσηνίας και την Αρκαδία περί τους χρόνους της απελευθέρωσης από την οθωμανική κατάκτηση. Κατά τη δεκαετία του 1970 η πλειονότητα των κατοίκων μετακινήθηκε στον τότε οικισμό Χράνοι που ήταν κοντά στην θάλασσα και τις συγκοινωνίες. Αποτέλεσε έδρα ομώνυμης κοινότητας και έδρα μονοθέσιου δημοτικού σχολείου που συγκέντρωνε παιδιά και από τα γύρω χωριά πριν και μετά τον Β΄Παγκόσμιο πόλεμο. Το σχολείο έκλεισε στις αρχές της δεκαετίας του 1980 μεταφερόμενο στους Χράνους. Στην γύρω περιοχή υπάρχουν διάσπαρτα υπολείμματα από χριστιανικούς ναΐσκους που χρησιμοποιούνταν επί τουρκοκρατίας. Μέσα στον οικισμό του χωριού βρίσκονται σήμερα δύο ναοί: ο Άγιος Βασίλειος σε ρυθμό απλής βασιλικής χτισμένος το 1894 από τους κατοίκους του χωριού που είναι η έδρα της ενορίας που καλύπτει το δημοτικό διαμέρισμα Χράνων και ο Άγιος Δημήτριος μικρός ναός σε ρυθμό βασιλικής, χτισμένος κατά την Τουρκοκρατία που εξυπηρετεί τις ανάγκες του κοιμητηρίου του χωριού.            Οι περισσότεροι παλαιοί κάτοικοι του Κακορρεύματος  προέρχονται από μετακινήσεις πληθυσμού από τα βόρεια του Νομού Μεσσηνίας και την Αρκαδία κατά την περίοδο της απελευθέρωσης από την οθωμανική κατοχή. Στο χωριό διατηρούν κατοικίες αρκετοί υπήκοοι άλλων χωρών, κυρίως Γερμανοί και Βρετανοί. Σήμερα το Κακόρρευμα αριθμεί 69 κατοίκους.
46. ΚΑΛΑΜΑΚΙ = ΤΟΥΡΚΟΒΡΥΣΗ. Πρόκειται για ένα χωριό της ευρύτερης περιοχής του Πεταλιδίου. Είναι παραλιακό με πολύ ωραία παραλία, υπάρχουν ξενοδοχεία, ενοικιαζόμενα δωμάτια κλπ Και το Καλλαμάκι είναι ένας ακομα τουριστικός προορισμός της Μεσσηνίας.
47. ΚΑΛΟΒΡΥΣΗ = ΒΟΥΡΝΑΖΙ Είναι ένα χωριό (οικισμός) που το 1961 υπήχθη στην κοινότητα  του Αριστοδημείου του πρ. Δήμου Ιθώμης. Σήμερα υπάγεται στον Καλλικρατικό Δήμο Μεσσήνης.    

Στο 2ο μέρος θα σας παρουσιάσουμε τα επόμενα 47 χωριά !