ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΩΝ ΣΗΜΕΡΙΝΩΝ ΜΕΣΣΗΝΙΩΝ ;

Πόσο σίγουροι είμαστε ότι από πάπου πρός πάπου, είμαστε Μεσσήνιοι ;

Όταν κάνω περιγραφές διαφόρων χωριών της Μεσσηνίας, διαβάζω για

Ηρώο στην Πλ. 23ης Μαρτίου

Αρκάδες που ήλθαν και έμειναν στη Μεσσηνία, διαβάζω για Αρβανίτες της Β. Ηπείρου που εγκαταστάθηκαν σε διάφορες περιοχές της Μεσσηνίας, για Σλάβους κλπ

Από πού τελικά είμαστε ;

Την απάντηση τη βρήκα σε ένα άλλο blog της Μεσσηνίας το  messiniwn-ithi.blogspot.com

Τη δανείζομαι λοιπόν και τη συμπληρώνω με πλούσιο φωτογραφικό υλικό από τη Μεσσηνία και…..απολαύστε το.

Ο ντόπιος, ο γηγενής πληθυσμός της Μεσσηνίας αποτελεί ένα μικρό ποσοστό

Γραφικό δρομάκι στο
Ιστορικό Κέντρο Καλαμάτας

των σημερινών της κατοίκων και βρίσκεται σκορπισμένος σε όλη σχεδόν τη Μεσσηνία και κυρίως στις ορεινές περιοχές της και λιγότερο στα πεδινά. Και αυτό διότι κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας οι Έλληνες προτιμούσαν τις ορεινές περιοχές γιατί τις εύφορες πεδιάδες τις εκμεταλλεύονταν οι Τούρκοι. Αλλά και σε αυτές, έχουμε πληθυσμούς μικρούς μεν σε όγκο αλλά με

Είσοδος Κάστρου Καλαμάτας

μεγάλη οικονομική ισχύ και 
πολιτική επιρροή [Ανδρούσα, Κορώνη, Καλαμάτα, Νησί (Μεσσήνη), Αρκαδιά (Κυπαρισσία) κ.α.]. Οι μεγάλες καταστροφές και σφαγές μετά τα Ορλωφικά στα τέλη του 18ου αιώνα αλλά και αργότερα οι επιδρομές και λεηλασίες του Ιμπραήμ στη Μεσσηνία, ανάγκασε ένα μεγάλο μέρος του

Μια νύχτα στο λιμάνι της Κορώνης

ντόπιου πληθυσμού να εκπατριστεί είτε προσωρινά είτε οριστικά σε άλλες περιοχές του ελληνισμού.

Το κενό αυτό που υπήρχε στις περιοχές κυρίως της νότιας και δυτικής Μεσσηνίας, ήρθαν να το καλύψουν έποικοι που προέρχονταν από χωριά

Το κάστρο της Κορώνης

της ορεινής κυρίως Αρκαδίας και οι οποίοι από τα πρώτα χρόνια μετά την απελευθέρωση άρχισαν μαζικά να μεταναστεύουν προς τη Μεσσηνία, είτε για να εγκατασταθούν μόνιμα σε οργανωμένους οικισμούς, είτε ως ημινομάδες κτηνοτρόφοι που το χειμώνα διαχείμαζαν στη Μεσσηνία και το καλοκαίρι ανέβαιναν στα ορεινά χωριά τους

Παλαιόκαστρου Πύλου

(ανεβοκατεβάτες). Αυτή η ημινομαδική μετακίνηση συνεχιζόταν σε ορισμένα μέρη μέχρι και τα μέσα της δεκαετίας του 1950 περίπου. Αρκάδες εποίκους προερχομένους και από την περιοχή της Τσακωνιάς, έχουμε μετά

Μπενάκειο Μουσείο Καλαμάτας

την απελευθέρωση λόγω των καταστροφών του Ιμπραήμ στη συγκεκριμένη περιοχή. Επόμενο λοιπόν ήταν ένα μεγάλο μέρος των εθίμων, των τραγουδιών και των χορών να είναι κοινά και στις δύο περιοχές.

Δε μπορούμε να παραβλέψουμε όμως ότι στη γη

Μικροί καταράχτες στη Νέδα

της Μεσσηνίας εγκαταστάθηκαν, από τη βυζαντινή ακόμη εποχή, πολυπληθείς ομάδες προερχόμενες από την περιοχή της Βορείου Ηπείρου, (Αρβανίτες) που εγκαταστάθηκαν γύρω από τα μεγάλα κάστρα της

Επικούρειος Απόλλων

Μεθώνης και της Κορώνης και στην ορεινή περιοχή της Άνω Μεσσηνίας, στα Σουλιμοχώρια (Ντρέδες).     Οι μεν πρώτοι στην πλειοψηφία τους μετανάστευσαν στην Κάτω Ιταλία και Σικελία όταν τα κάστρα της Μεθώνης και της

Αρχαία Μεσσήνη

Κορώνης δόθηκαν στους Τούρκους, οι δε δεύτεροι παρέμειναν στα ορεινά χωριά τους και διατήρησαν σε μεγάλο ποσοστό τόσο την παράδοση τους όσο και τη γλώσσα τους μέσα στην κλειστή ως τα τέλη του 19ου αιώνα αρβανίτικη κοινωνία

Αγ. Ανδρέας Λογγά

τους. Ακόμη, ομάδες Ηπειρωτών (κυρίως σε οικογενειακό επίπεδο και όχι τόσο σε οργανωμένες ευρύτερες ομάδες) εγκαταστάθηκαν σε διάφορες περιοχές της Μεσσηνίας και κυρίως στην περιοχή του Ταϋγέτου λόγω των διωγμών του Αλή-Πασά, αλλά και αργότερα μετά την

Πεταλίδι, το λιμανάκι

απελευθέρωση.
Ακόμα κατά τη βυζαντινή περίοδο, στις πλαγιές του Ταϋγέτου εγκαταστάθηκαν ομάδες Σλάβων του γένους των Μελίγκων, που με τον καιρό εκχριστιανίστηκαν και εξελληνίστηκαν. Στην ίδια περιοχή, κατά την κατάληψη της Κρήτης από τους

Κυπαρισσία Κεντρική Πλατεία

Τούρκους, ήρθαν και εγκαταστάθηκαν οικογένειες Κρητικών , κυρίως από την περιοχή των Χανίων. Κρητικές οικογένειες εγκαταστάθηκαν σε διάφορες περιόδους και κυρίως κατά τη διάρκεια των αποτυχημένων Κρητικών επαναστάσεων, σε

Άνω πόλη Κυπαρισσίας

αρκετές περιοχές της νότιας Μεσσηνίας (περιφέρεια Μεσσήνης) και κυρίως στην περιοχή της Φοινικούντας (Ταβέρνας). Μάλιστα ο πληθυσμός στη συγκεκριμένη περιοχή ήταν αμιγώς κρητικός έτσι ώστε τα πρώτα χρόνια της

Όλοι αυτοί οι έποικοι στη Μεσσηνιακή γη, έφεραν μαζί τους και τα ιδιαίτερα ήθη και έθιμα τους και τις

Μαρίνα Πύλου

παραδόσεις τους, τα οποία αναμείχθηκαν με αυτά των γηγενών κατοίκων και έτσι αποτελούν σήμερα ένα κοινό σύνολο και την ιδιαίτερη παράδοση αυτής της ελληνικής γωνιάς.

Πηγή : messiniwn-ithi.blogspot.com

ΤΑ ΓΡΑΦΙΚΑ ΧΩΡΙΑ ΤΟΥ ΠΡ. ΔΗΜΟΥ ΑΥΛΩΝΟΣ, ΕΙΝΑΙ ΧΩΡΙΑ ΤΗΣ ΤΡΙΦΥΛΙΑΣ.

Ο Δήμος Αυλώνα ήταν δήμος του νομού Μεσσηνίας που συστάθηκε με το πρόγραμμα Καποδίστριας από τη συνένωση παλαιότερων κοινοτήτων της περιοχής, που αποτέλεσαν στη συνέχεια τα δημοτικά διαμερίσματα του δήμου. Λειτούργησε την περίοδο 1999 -2010 οπότε και καταργήθηκε με την εφαρμογή του προγράμματος Καλλικράτης και εντάχθηκε στον νέο δήμο Τριφυλίας. Βρισκόταν στο βορειοδυτικό τμήμα του νομού. Καταλάμβανε έκταση 112.898 στρεμμάτων και το 2001 είχε (πραγματικό) πληθυσμό 2.626 κατοίκους. Έδρα του ήταν το Σιδηρόκαστρο και όχι ο Αυλώνας, από τον οποίο πήρε την ονομασία του.                               Στο δήμο περιλαμβάνονταν 10 δημοτικά διαμερίσματα και συνολικά 24 υπέροχα και γραφικά χωριά και οικισμοί, τα οποία σας παρουσιάζουμε.

1. ΑΓΑΛΙΑΝΗ ΤΡΙΦΥΛ. = ΑΓΑΛΙΑΝΗ Το χωριό της Αγαλιανής ευρίσκεται στο βορειότερο άκρο της επαρχίας Τριφυλίας του νομού Μεσσηνίας σε

Αγαλιανή

υψόμετρο 404 μ.Τα παλαιότερα γραπτά στοιχεία (σωζόμενα και γνωστά - ως σήμερα τουλάχιστον-) είναι τα απογραφικά δελτία της Βενετικής Διοίκησης του έτους 1689 - οι Βενετοί το έτος αυτό υπό τη διοίκηση του προνοητή Κόρνερ, διενήργησαν μερική απογραφή της Πελοποννήσου όπου συναντάται οικισμός με το όνομα Αγαλιανή με 29 κατοίκους. Η Αγαλιανή  πριν από αυτή τη χρονολογία έδρα ενός ή δύο Αγάδων; Εδώ υπάρχουν δύο εκδοχές. Η πρώτη ότι ο Αγάς ήταν αδύνατος, λεπτός = λιανός άρα Αγά-λιανός = Αγαλιανή. Η δεύτερη ότι το δεύτερο συνθετικό της λέξης λιανή στα Τούρκικα σημαίνει το στέκι, το κονάκι, η εξοχική κατοικία του Αγά. Κατά άλλη άποψη κατά το 1200-1300 Μεγάλοι γαιοκτήμονες εκείνης της εποχής άφησαν το όνομά τους στα τοπωνύμια της περιοχής όπως: Γαργαλιάνοι, Αγαλλιανού, Λαγγουβάρδου, Κούντουρα, Ρωμανού, Χανδρινού κλπ.πιθανόν το χωριό να πήρε από εκεί το όνομά του. Σήμερα η Αγαλιανή έχει 207 κατοίκους. Στην κοινότητα συμπεριλαμβάνονται και οι οικισμοί Βλασσάδα, Ξυφάρα, Παλιοβλασσάδα και Πηγαδούλια. Η Αγαλιανή διακρίνεται άτυπα στο Πάνω Χωριό (Πάνω Ρούγα) και το Κάτω Χωριό (Κάτω Ρούγα).

2. ΑΓΙΑΝΝΑΚΗΣ. Παραλιακό οικισμός του Τδ Ελαίας του πρώην Δήμου

Παραλία Αγιαννάκη

Αυλώνος, του σημερινού Δήμου Τριφυλίας. Η απογραφή του 2011 έδειξε ότι στον οικισμό κατοικούν 37 κάτοικοι.

3. ΑΝΩ ΚΑΛΟ ΝΕΡΟ. Είναι ο ορεινός οικισμός του παραθαλάσσιου  Καλού Νερού. Έχει 38 κατοίκους και ανήκε στον τέως Δήμο Αυλώνος, ενώ σήμερα υπάγεται στο Δήμο Τριφυλίας.

4. ΑΥΛΩΝΑ = ΚΑΡΑΜΟΥΣΤΑΦΑ. Χωριό της Τριφυλίας 28 χλμ από την

Ο Πολυούχος του Αυλώνα Αγ. Δημήτριος

Κυπαρισσία, σε υψόμετρο 635μ. ιστορία του αρχίζει από το 1500 -1600 μ.χ. περίπου με το όνομα Καραμούσταφα. Ήταν έδρα του Τούρκου αγά Καρα-Μουσταφά, από τον οποίο πήρε το όνομα. Αρχικά με το όνομα αυτό δηλωνόταν όλη η περιοχή του τσιφλικιού του αγά από τη Λώζαινα μέχρι του Μάρκου. Αργότερα το όνομα έμεινε μόνο για το χωριό. Μετονομάστηκε το 1922. Είναι χτισμένο σε δυο ομαλούς λόφους των Νομίων Ορέων, 20 χλμ βορειοανατολικά της Κυπαρισσίας. Η Αυώνα διοικητικά; Υπάγεται στο Δήμο Τριφυλίας και έχει 125 κατοίκους           

5. ΒΑΝΑΔΑ. Ορεινός οικισμός του πρώην Δήμου Αυλώνας σε υψόμετρο      528 μ. Σήμερα υπάγεται στο Δήμο Τριφυλίας και έχει 51 κατοίκους.                         

6. ΒΛΑΣΑΔΑ, Χωριό του τέως Δήμου Αυλώνος στην Τριφυλία, που ανήκε στο Τ.Δ. Αγαλιανής του Δήμου Αυλώνος, του σημερινού Δήμου Τριφυλίας με σημερινούς κατοίκους να είναι 42.

7. ΒΟΥΝΑΚΙ . Οικισμός του Δδ Καλού Νερού Τριφιλίας. Ο οικισμός έχει

Παραλία  Βουνάκι

υποστεί σε μαρασμό αφού όλοι οι κάτοικοι έχουν αποχωρήσει ή φύγει από τη ζωή και έχουν παραμείνει μόνο τρείς (3) ηρωικοί. 

 8.  ΔΡΕΚΟΛΑΙΪΚΑ. Μικρός οικισμός των 16 κατοίκων της κοινότητας Ελαίας του πρώην Δήμου Αυλώνα και του τωρινού Δήμου Τριφυλίας.    

9.  ΕΛΑΙΑ ΤΡΙΦΥΛΙΑΣ = ΜΠΟΥΖΙ. Η Ελαία Τριφυλίας το «Μπούζι», όπως

Ελαία

το αποκαλούν οι ντόπιοι από την παλιά ονομασία του,  είναι ένα μικρό χωριό κοντά στην Κυπαρισσία που είναι γνωστό  από τη μοναδική ομορφιά του «τροπικού» πευκοδάσους που συνδυαζόμενο  με τη μεγάλη και όμορφη δαντελωτή παραλία του το κάνουν ιδιαιτέρως ελκυστικό. Η Ελαία έχει αρχίσει να αναπτύσσεται τουριστικά αφού ολοένα περισσότεροι Έλληνες και ξένοι ανακαλύπτουν την πανέμορφη παραλία. Η Ελαία σήμερα υπάγεται διοικητικά στο Δήμο Τριφυλίας και αριθμεί  228 κάτοικοι.  Από το χωριό αυτό κατάγεται ο τελευταίος αιρετός Νομάρχης Μεσσηνίας Δημήτρης Δράκος.

10.  ΚΑΚΚΑΒΑΣ  (ο). ένας ακόμη οικισμός της Ελαίας του πρώην Δήμου

Αυλώνα του σημερινού Δήμου Τριφυλίας  που και αυτός μετράει 56 κατοίκους σύμφωνα με την απογραφή του 2011.

11. ΚΑΛΟ ΝΕΡΟ. Το Καλό Νερό είναι ένα παραλιακό αναπτυσσόμενο τουριστικά χωριό,  κοντά στην Κυπαρισσία που βλέπει στη καταγάλανη

Παραλία Καλό Νερό

θάλασσα του Ιονίου  Πελάγους.    
Τα τελευταία χρόνια παρουσιάζει τεράστια τουριστική ανάπτυξη και έχει εξελιχθεί σε έναν δημοφιλή προορισμό. Διαθέτει υπέροχες αμμουδερές παραλίες, ξενοδοχεία, ενοικιαζόμενα δωμάτια με σχετικά καλές υποδομές και γι’ αυτό δικαιολογείτε η τουριστική ανάπτυξη του χωριού.  Τέλος υπάγεται στο νέο Δήμο Τριφυλίας και έχει  543 κατοίκους.

12. ΚΑΛΛΙΤΣΑΙΝΑ. Η Καλίτσαινα είναι ένας μικρός οικισμός που προσαρτήθηκε  στον τέως Δήμου Αυλώνος και νύν Δήμου Τριφυλίας. Με την απογραφή του 2011 έχει 13 κατοίκους.

13. ΚΑΡΥΕΣ = ΚΟΠΑΝΙΤΣΑ. Είναι ένα μικρό χωριό (οικισμός) του πρώην Δήμου Αυλώνος  του σημερινού Δήμου Τριφυλίας, που βρίσκεται σε υψόμετρο 80μ. από την επιφάνεια της θάλασσας και με την απογραφή του 2011, βρέθηκε να έχει 64 κατοίκους.                                                        14. ΜΑΡΜΑΡΟ. Μικρός οικισμός του Καλού Νερού του σημερινού Δήμου Τριφυλίας, με 12 κατοίκους που έβγαλε η απογραφή του 2011.

15. ΞΙΦΑΡΑ (η). Μικρός οικισμός του πρώην Δήμου Αυλώνος. Στη  Ξιφάρα όπως και σε άλλους παρόμοιους οικισμούς έμεναν μέρος των πρώτων κατοίκων της Αγαλιανής και εθεωρείτο  οικισμός (γειτονιά) της Αγαλιανής. Σήμερα διοικητικά υπάγεται στο Δήμο Τριφυλίας και τον κατοικούν 12 ψυχές.

16. ΠΑΛΙΟΒΛΑΣΣΑΔΑ. Είναι οικισμός του Τδ Αγαλιανής του πρώην Δήμου Αυλώνας, του σημερινού Δήμου Τριφυλίας.

17. ΠΑΝΟΡΑΜΑ. Μικρό χωριό του τ.δ. Αυλώνος του τέως Δήμου Αυλώνος και σημερινού Δήμου Τριφυλίας με 19 κατοίκους σύμφωνα με την απογραφή του 2001.

18. ΠΗΓΑΔΟΥΛΙΑ. Και τα Πηγαδούλια αποτελούσαν μικρό οικισμό (γειυονιά των πρώτων κατοίκων του Δδ Αγαλιανής του άλλοτε Δήμου Αυλώνος, που σήμερα υπάγεται στο Δήμο Τριφυλίας. Σήμερα στα Πηγαδούλια μένουν 33 κάτοικοι.

19. ΠΛΑΤΑΝΙΑ. Το χωριό Πλατάνια είναι ένα χωριό όπως το περιγράφει

Πλατάνια Τριφυλίας

στο ποίημα του ο Ιωάννης Πολέμης.                                                                                               «εκεί στ απόσκια του βουνού, στα δροσερά χορτάρια
που μουρμουρίζουν τα νερά, και χύνονται καθάρια 
εκεί στ απόσκια του βουνού, που φλυαρεί τ αγέρι
και χαιρετά τα λούλουδα,  και παίζει με τη φτέρη
και τα πουλάκια κελαηδούν, στα δέντρα ταίρι-ταίρι
απλώνεται όμορφο, στα πράσινα ντυμένο
και μέσα στον ήλιο πράσινο και ευτυχισμένο.»                                                                                       Το χωριό  βρίσκεται στα βόρεια του Νομού Μεσσηνίας στην πλαγιά του Ελαίου όρους και έτσι μεταξύ ουρανού και Γής, επιβλέπει το ευλογημένο λιοστάσι του Μεσσηνιακού και Ηλειακού κάμπου και τον ατέρμονα Κυπαρισσιακό κόλπο.  Υπάγεται στο Δήμο Τριφυλίας.

Πηγή : www.avlona-messinias.gr

20. ΠΡΟΔΡΟΜΟΣ = ΚΑΗΜΕΝΗ ΓΥΝΑΙΚΑ. Χωριό του τέως Δήμου Αυλώνος και νύν Δήμου Τριφυλίας. Είναι χτισμένο στις παρυφές του μικρού λόφου πυργάκι. Από το χωριό που έχει μεγάλη θέα, μπορείς να δείς το Ιόνιο Πέλαγος μέχρι τη Ζάκυνθο.Τους χειμερινούς μήνες οι κάτοικοι του χωριού είναι περί τους 30, ενώ η τελειταία απογραφή του 2011 έδειξαν ότι είναι 52. Οι κάτοικοι του χωριού αυτού προέρχονται από το ορεινό χωριό Κούβελα.

21. ΠΤΕΡΗ = ΣΚΛΑΒΑΙΪΚΑ Το χωριό Πτέρη (έτσι λέγεται σήμερα), Σκλαβέικα (όπως το γνωρίζουν οι περισσότεροι από παλιά), είναι χτισμένο σε ευθεία σχεδόν γραμμή από την Ανατολή προς τη Δύση στις βορινές πλαγιές του βουνού Πετραλώνι και σε υψόμετρο 650 περίπου μέτρων, ανάμεσα στα χωριά Αυλώνα και Πανόραμα, επάνω σε ένα πλάτωμα που αγναντεύει από την μια μεριά το Ιόνιο Πέλαγος, την λίμνη του Καϊάφα, την Ζάκυνθο και την Κεφαλλονιά και από την άλλη το Ναό του Επικούρειου Απόλλωνα, το ποτάμι της Νέδας, και το όρος Τετράζι. Είναι χτισμένο στο βορειοδυτικό τμήμα της επαρχίας Τριφυλίας σ’ έναν από τους κλάδους των Νομίων Ορέων, αρχίζοντας δυτικά σε λίγη απόσταση από την θάλασσα του Κυπαρισσιακού κόλπου, μεταξύ των ποταμών της Νέδας και της Αρκαδιάς. Η πρώτη οικογένεια που εγκαταστάθηκε στο χωριό Σκλαβέικα περί το 1715 ή το 1750, φέρει το όνομα Σκλάβος που δεν έχει σχέση με τον υπόδουλο ή την σκλαβιά. Αρχικός γενάρχης φέρεται ένας Δήμος Σκλάβος, που ήταν εγκαταστημένος καλά με παιδιά, περιουσία και πολλά γιδοπρόβατα στα Ρόβια της Αντρίτσαινας. Για λόγους τιμής εγκατέλειψε τα Ρόβια και ήρθε στα Σκλαβέικα μόνος. Του άρεσε η περιοχή και έφερε την οικογένειά του, που αρχικά έμειναν στα Σιδηροκαστρίτικα Λειβάδια και στη συνέχεια στις Κορύτες, λέγεται ότι ο ίδιος έδωσε και το όνομά του στο χωριό.  Η Πτέρη σήμερα υπάγεται στον Καλλικρατικό Δήμο Τριφυλίας και δυστυχώς κατοικείται από ένα (1) ηρωϊκό κάτοικο.                                                                                     Πηγή : www.avlona-messinias.gr   

22. ΣΙΔΗΡΟΚΑΤΡΟ. Χωριό με 200  κατοίκους όπως έδειξε η τελευταία απογραφή του πληθυσμού της χώρας.  Έδρα του τέως Δήμου Αυλώνος.  Σήμερα ανήκει στο Δήμο Τριφυλίας. Απέχει 15 χλμ από Κυπαρισσία και 7 χλμ από Κοπανάκι. Το χωριό είναι χτισμένο στους πρόποδες των δύο λόφων-βουνών, αμφιθεατρικά του κάστρου (υψόμετρο 600 περίπου μέτρα) και του Αη-Λιά (υψόμετρο 685 μέτρα), σε ένα πανέμορφο, ηλιόλουστο, καταπράσινο τοπίο. Απέναντι του χωριού εκτείνεται πυκνότατο δάσος από πουρνάρια, σφενδάμια, κουμαριές κ.λ.π. με προσβάσιμα μονοπάτια.

Από έρευνα του Πανεπιστημίου της Β. Ντακότα της Αμερικής του έτους 1968, ο αέρας του περιβάλλοντος χώρου εμπεριέχει 100% οξυγόνο. Μέσα στο χωριό υπάρχουν 9 βρύσες και 26 πηγάδια, με ελάχιστο πλέον τρεχούμενο νερό. Ο επισκέπτης μπορεί να περπατήσει στα πανέμορφα μονοπάτια του Κάστρου, του Αη-Λιά, του δάσους κ.λ.π. και να απολαύσει την εξέχουσα ομορφιά και τη ‘σιγαλιά’ της φύσης. Όλα τα σπίτια είναι πετρόχτιστα, με κεραμοσκεπές ιδιαίτερης τεχνοτροπίας, κατά την ανακοίνωση της πολυτεχνικής σχολής της Μασσαλίας του έτους 1924, σπουδαστές της οποίας είχαν επισκεφθεί το χωριό. Το Σιδηρόκαστρο, κατά τους σύγχρονους ιστορικούς, υπέχει την θέση του αρχαίου Αυλώνος, όπου υπήρχε ιερό και άγαλμα του «Αυλώνιου Ασκληπιού», χωρίς όμως να στηρίζουν την άποψή τους σε επαρκή έγγραφα στοιχεία. Το όνομά του πήρε από το ισχυρό, απόρθητο ενετικό φρούριο. Στη θέση του προϋπήρχε κάστρο-φρούριο, το οποίο περιεβάλετο από μεγάλο οικισμό, ερείπια του οποίου υπάρχουν και σήμερα και το οποίο επισκευάστηκε από τους Φράγκους και Ενετούς. Διακρίνεται η υδατοδεξαμενή, τα ερείπια των ναών του Αη-Γιάννη και των Ταξιαρχών. 

23. ΣΤΑΣΗ ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟΥ.  Πρόκειται για ένα ακόμα οικισμό πλησίον του Σιδηροκάστρου που ήταν η έδρα του Δήμου Αυλώνος. Σήμερα στον οικισμό κατοικούν 18 κάτοικοι και φυσικά υπάγεται στο Δήμο Τριφυλίας.

24. ΦΟΝΙΣΣΑ. Πρόκειται για οικισμό της πρώην κοινότητας Ελαίας, που το 1997 προσαρτάται στον τ. Δήμο Αυλώνος ο οποίος με τη σειρά του  υπήχθη στο σημερινό Δήμο Τριφυλίας.    

Ο πληθυσμός του οικισμού σύμφωνα με την απογραφή του 2011 ανέρχεται σε 17 κατοίκους. 

                                    

ΜΕ ΛΑΜΠΡΟΤΗΤΑ ΓΙΟΡΤΑΣΤΗΚΑΝ ΤΑ ΘΕΟΦΑΝΕΙΑ ΣΤΗΝ ΚΑΛΑΜΑΤΑ

Κάθε χρόνο, τέτοια μέρα στην παραλία της Καλαμάτας,

γίνεται η τελελετή του Αγιασμού των υδάτων.                                               Ο Μητροπολίτης Μεσσηνίας κκ Χρυσόστομος, τέλεσε τον Αγιασμό των Υδάτων. 
Η εικόνα ξεκίνησε από το Ναό της Αναλήψεως της Δυτικής Παραλίας και κατευθύνθηκε στην

Κεντρική προκυμαία στο ύψος της οδού Μαιζώνος.
Φέτος, το πλήθος κόσμου βοηθούντος και του καλού καιρού, ήταν εντυπωσιακό. Χιλιάδες Καλαματιανοί κατηφόρησαν προς την παραλία για να γιορτάσουν τα Θεοφάνεια.

Εντύπωση προκάλεσε, η απουσία των Βουλευτών του Νομού, είδαμε όμως τους πρώην Βουλευτές της ΝΔ κκ Λαμπρόπουλο και Σαμπαζιώτη, το Δήμαρχο Καλαμάτας Π. Νίκα, και άλλους επίσημους. Φυσικά στην τελετή παρέστη και ο πρόεδρος του Λιμενικού ταμείαου Μεσσηνίας

κ. Χάρης Βγενής και άλλοι.
Πριν τελειώσει η τελετή του Αγιασμού των υδάτων, 20 περίπου κολυμβητές, όπως κάθε χρόνο, βούτηξαν στη θάλασσα για να πιάσουν το σταυρό. 
Στην παραλία όμως, όλος αυτός ο

κόσμος, μετά την τελετή οδηγήθηκε προς τις παραλιακές καφετέριες όπου θέλησαν να πιουν ένα καφέ ή να πάρουν το ουζάκι της. 
Σε μικρό χρονικό διάστημα όλο τα τραπεζάκια είχαν καλυφθεί και ο υπόλοιπος κόσμος που δεν βρήκε που να κάτσει, το έριξε στις βόλτες στην παραλία και στο λιμενοβραχίωνα.

Όσοι από τους ψαράδες που βγαίνουν στην παραλία και πωλούν τα ψάριας τους προνόησαν να είναι εκεί, ξεπούλησαν μέσα σε λίγα λεπτά της ώρας ότι ψάρια είχαν. Το εντυπωσιακό, που πρέπει να σημειωθεί, το είδαμε στο

Καϊκι του καπετάν Νικόλα του Σάμιου, όπου τα ψάρια του στην κυριολεξία σπαρτάραγαν, ήταν τόσο φρέσκα που όσοι αγόρασαν έκαναν την καλύτερη αγορά ψαριού. 
Χρόνια πολλά λοιπόν σε όλους όσους γιορτάζουν σήμερα και του χρόνου να

ξαναγιορτάσουμε με υγεία !