Σάββατο 28 Φεβρουαρίου 2015

Η ΑΝΟΙΞΗ ΕΡΧΕΤΑΙ, ΑΣ ΑΠΟΛΑΥΣΟΥΜΕ ΟΛΗ ΤΗ ΜΕΣΣΗΝΙΑ ! (Α΄ ΜΕΡΟΣ)

Η πανέμορφη Μεσσηνία, όπως έχουμε γράψει αρκετές φορές, είναι μια από τις πιο όμορφες περιοχές όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά στον κόσμο ! ! !
Ηλιοβασίλεμα στην Καρδαμύλη
Σ' αυτή τη δημοσίευση θα δείξουμε περισσότερο φωτογραφίες και λιγότερο θα γράψουμε λόγια. Όσο λιγότερα λόγια γράψουμε και όσο περισσότερες φωτογραφίες δείξουμε, τόσο περισσότερο θα απολαύσουμε όλοι μαζί την  ΠΑΝΕΜΟΡΦΗ ΜΕΣΣΗΝΙΑ ! ! !
Απολαύστε μαζί μας τη Μεσσηνία σε ένα οδοιπορικό που θα
Αρχοντικό Αβίας
αναβάσουμε σε τέσσερα μέρη. 

Στο α΄ μέρος ξεκινάμε με τη Μάνη.
Για να πάει κανείς στη Μάνη πρέπει να περάσει από την
Η Παραλία της Καλαμάτας και στο
Βάθος το Καλάθι
Καλαμάτα και να πάρει μια γεύση από την όμορφη παραλίας της. Από εκεί και μετά, πρέπει να περάσει κάποια χιλιόμετρα ορεινά όπου μπορεί να δει την άγρια ομορφιά από την ορεινή Μάνη, μέχρι να φτάσουμε στο σημερινό Προσήλιο, με το παλιό της όνομα το "Λιασίνοβα". Ένα σλάβικο όνομα που άλλωστε πολλά χωριά της Μάνης και του Ταϋγέτου είχαν τάτοια ονόματα.    Φτάνοντας στο Προσήλιο
Το Προσήλιο
βλέπουμε μια επιγραφή που μα λέει ότι αριστερά πάμε Προσήλιο και λίγα χιλιόμετρα μετά ψηλότερα είναι το χωριό Τσέρια. 

Εμείς όμως προχωράμε και σε λίγο, στο βάθος βλέπουμε να διακρίνεται η θάλασσα και λίγο μετά βλέπουμε ένα παραθαλάσσιο χωριό με ένα νησάκι. Δεν είναι άλλο από την
Η Καρδαμύλη με το Νησάκι της
εκπληκτικής ομορφιά και ιστορικότητας Καρδαμύλη με το νησάκι της. Κατεβαίνουμε, μπαίνουμε στην Καρδαμύλη και εκεί θα δούμε την ιστορία, την Ελληνική επανάσταση του 1821, θα δούμε τις υπέροχες παραλίες της Καρδαμύλης, τα στενά δρομάκια της, τα παραλιακά ταβερνάκια της, το ηλιοβασίλεμά της. Μια μαγική Καρδαμύλη που δικαιολογημένα μαγεύονται και έρχονται και ξαναέρχονται όσοι την επισκέπτονται. 

Τι να πρωτοθαυμάσει κανείς, από τόση φυσική ομορφιά !
Ο κεντρικός δρόμος της Καρδαμύλης
Στη συνέχεια φεύγουμε και συνεχίζουμε το οδοιπορικό μας όπου ο δρόμος μας βγάζει στην πασίγνωστη και διάσημη διεθνώς Στούπα. Πρώτα συναντάμαι την μαγική παραλία της Καλογριάς. Φανταστική και γραφική αυτή η παραλία. Συνεχίζουμε μπαίνουμε στη Στούπα με το γραφικό κολπίσκο της όπου τα καλοκαίρια είναι μια από τις
Παραλία Καλογριάς στη Στούπα
δημοφιλέστερες παραλίες της Μεσσηνίας. Φεύγοντας από τη Στούπα, περνάμε από τα χωριά Νεοχώρι και Πύργος Λεύκτρου, πανέμορφα Μανιάτικα χωριά, όπου στον Πύργο μας περίμενε μια έκπληξη. Εκεί συναντήσαμε στο καφενείο του χωριού τον Κούρο, ο οποίος έχει δημιουργήσει ένα δικό του μουσείο.

Παραλία Φονέα
Προχωρήσαμε και φτάσαμε στα χωριά Αγ. Νικόλαος (Σελίνιτσα), Αγ. Δημήτριος, Ρίγκλια, Πλάτσα, Λαγκάδα, Θαλάμες και Τραχήλα. Η διαδρομή μέχρι να φτάσουμε σ' αυτά τα χωριά, το λιγότερο που μπορούμε να πούμε ήταν φανταστική, όσο φανταστικά ήταν και τα ίδια τα χωριά αυτά Ευχαριστηθήκαμε τόσο πολύ αυτή τη διαδρομή, και είμαστε τόσο ικανοποιημένοι που η επιστροφή ήταν τόσο ευχάριστη, αφού
Παραλία Στούπας πανοραμική
από ένα σημείο και μετά αλλάξαμε διαδρομή.

Πράγματι, λίγο πριν φτάσουμε στο Σταυροπήγιο και στον Κάμπο
Αγ. Νικόλαος, το γραφικό λιμανάκι
Αβίας, είδαμε μια άλλη πινακ'ιδα που έλεγε ότι στρίβοντας αριστερά πάμε για Δολούς. Ένα ακόμη χωριό του Πρώην Δήμου Αβίας, στα όρια του οποίου έχουμε πλέον μπει. Κατηφορίζοντας μέσα από τους Δολούς, βλέπουμε το άγριο Μανιάτικο τοπίο και απολαμβάνοντάς το βρεθήκαμε στην
Αγ. Δημήτριος, λιμανάκι
πανέμορφη φυσική ομορφιά των Κιτριών, το υπέροχο λιμανάκι της, το ηλιοβασίλεμά της και τα ταβερνάκια της, που δίνουν στον επισκέπτη μια φυσική απόλαυση και ομορφιά. 

Λίγο πιο πέρα θα συναντήσουμε μια ακόμη
Θαλάμες, η πλατεία
μεγάλη πασίγνωστη παραλία πολύ γνωστή σε νέους όχι μόνο της περιοχής, αλλά και από όλη την υπόλοιπη Ελλάδα. Λίγο πιο πέρα είδαμε την κοίτη του εκπληκτικής ομορφιάς φαραγγιού του Ριντόμου. Όσο προχωράμε συναντάμε και άλλα υπέροχα
Η Λαγκάδα
χωριά και παραλίες του πρώην Δήμου Αβίας. Πρώτο συναντάμε το Ακρογιάλι, Παλιόχωρα Μικρά Μαντίνεια, Αλμυρό, Βέργα.

Πραγματικά υπέροχα χωριά. Δεξιά μας βλέπου με το όρος Καλάθι όπου είναι σκαρφαλωμένο το χωριό Βέργα, το οποίο
Λιμανάκι στις Κιτριές
εκτός από την υπέροχη παραλία της, μπορούμε να απολαύσουμε και την ορεινό όγκο της με πολύ όμορφες ορεινές εικόνες που μας δίνει μια άλλη διαφορετική ομορφιά. 

Άγριο Μανιάτικο τοπίο με ελιά και πέτρα
Κάνοντας όλη αυτή τη διαδρομή απολαύσαμε τις φυσικές ομορφιές και των δύο πρωην Δήμων Λεύκτρου και Αβίας που αποτελούν το
Το Ακρογυάλι


σημερινό Δήμο Δυτικής Μάνης.   

Ένας Δήμος που κρύβει πολλές ευχάριστες εκπλήξεις. Η ιστορία της Μάνης, η νοοτροπία των
Ανοιχτά στην εκπληκτική
Μανιάτικη θάλασσα
κατοίκων της και ο τρόπος που λειτουργούσαν, η κλειστή κοινωνία, τα ήθη και έθιμα των Μανιατών, η καταγωγή των ονομάτων, οι πύργοι και τα πυργόσπιτα, το εκκλησάκι της Αγ. Σοφίας όπου Μαυρομιχαλαίοι και Κολοκοτρωναίοι, ερχόμενοι από την

Τσίμοβα, τη σημερινή Αρεόπολη, ορκίστηκαν για να ξεκινήσουν
Γραφικό λιθόστρωτο καλνερίμι
στη Βέργα Σέλιτσα
από την Καλαμάτα τον απελευθερωτικό αγώνα του 1821. 

Από την άλλη μεριά, είναι η εκπληκτική Φυσική Ομορφιά της Μάνης ! Τι να πρωτοθαυμάσει κανείς, την άγρια ομορφιά του τοπίου, στους ελαιώνες της Μάνης, μπορείτε να δείτε κάτι το απίστευτο. Δίπλα
Μικρή Μαντίνεια, η παραλία της
στα ελαιόδεντρα να υπάρχουν βράχια "φυτρωμένα" μαζί με τα δέντρα που κάτι τέτοιο μόνο στη Μάνη μπορεί να το βρει. Οι φανταστικές και πεντακάθαρες παραλίες, είναι κάτι το ξεχωριστό, κάτι που πραγματικά ο λουώμενος χαίρεται να κολυμπάει εκεί. 

Εσείς πρέπει να τα απολαύσετε όλα αυτά. Η Μάνη με ανοιχτές τις
Η Βέργα και το Καλάθι
αγκαλιές της, σας περιμένει !

Σάββατο 14 Φεβρουαρίου 2015

ΠΥΡΓΟΙ ΔΥΤΙΚΗΣ (ΜΕΣΣΗΝΙΑΚΗΣ) ΜΑΝΗΣ

Έχουμε γράψει και στο παρελθόν  ότι η Μάνη αποτελεί ένα ξεχωριστό «κομμάτι επί γης μοναδικό». Είναι ένας τόπος που συνδυάζει την άγρια φυσική ομορφιά  με την απλότητα και τη ζεστασιά των ίδιων των Μανιατών.
Η κυριαρχία της πέτρας  είναι το χαρακτηριστικό αυτού του κομματιού, είναι ένας τόπος που γοητεύει. Τόπος τραχύς και πολλές φορές δεν είναι καν προσβάσιμος. Για πολλούς αιώνες, της ταραγμένες ιστορικά περιοχής,  οι Μανιάτες ζούσαν σε ένα καταφύγιο που είχαν κάνει όλη τη Μάνη. Οι αμυντικές ανάγκες των Μανιατών και ο Χαρακτηριστικός τρόπος ζωής τους, τους ανάγκασε να οχυρωθούν με περιττή ασφάλεια κατασκευάζοντας τους γνωστούς Μανιάτικους Πύργους, που και τότε ήταν μια ανάγκη και σήμερα είναι σημαντικά αξιοθέατα και σημεία τουριστικής ανάπτυξης.   
Βασικό στοιχείο της περιοχής είναι η λιτή και αυστηρή αρχιτεκτονική των κτισμάτων αυτών που κατασκευάστηκαν για να είναι αμυντικά οχυρά, λογικό είναι να έχουν σαν κύριο υλικό την πέτρα. Αγέρωχοι πύργοι, αρχοντικά πυργόσπιτα και καλντερίμια αποτελούν σήμερα στη Μάνη κυριολεκτικά ένα «αυπαίθριο μουσείο».


Ο ΠΥΡΓΟΣ ΚΑΠΕΤΑΝΑΚΗ,που βρίσκεται στην περιοχή του δημοτικού διαμερίσματος
Σωτηριάνικων του Δήμου Αβίας, αποτελεί ένα κτιριακό συγκρότημα από πύργους το
Πύργος Καπετανάκη
οποίο εξυπηρετούσε κυρίως σκοπούς παρατήρησης της ευρύτερης περιοχής.
Πρόκειται για έναν πολεμόπυργο τετράγωνου σχήματος που διαθέτει τρεις ορόφους και περιβάλλεται από κυκλικούς πυργίσκους οι οποίοι συμπληρώνουν κατάλληλα την επιβλητική μορφή του. Ο συγκεκριμένος πύργος αποτελεί μέρος ενός ευρύτερου συνόλου της προεπαναστατικής εποχής και στους χώρους του φιλοξενεί μεταξύ άλλων κατοικίες, βοηθητικά κτίσματα και ένα παρεκκλήσι.
 

 Ο ΠΥΡΓΟΣ ΚΟΥΜΟΥΝΔΟΥΡΟΥ, στον οικισμό Γαρμπελιάς του δημοτικού διαμερίσματος Κάμπου (Δήμος Αβίας), κτισμένος (μετά το 1830) από πέτρα, έχει αμυντικό κυρίως χαρακτήρα. Διαθέτει δύο ορόφους, ημικυκλική προεξοχή ενώ έχει συνδέσει τη φήμη του κυρίως με το γεγονός ότι πιθανόν αποτέλεσε το πατρικό του Αλέξανδρου Κουμουνδούρου, του για σειρά ετών
Πύργος Κουμουνδούρου
πρωθυπουργού της Ελλάδος κατά τα μετεπαναστατικά χρόνια.
 

 Ο ΠΥΡΓΟΣ ΚΙΤΡΙΝΙΑΡΗ-ΞΑΝΘΕΑ βρίσκεται στο δημοτικό διαμέρισμα       
 Εξωχωρίου (Δήμος Λεύκτρου) και αποτελεί ένα τυπικό δείγμα οχυρωμένης κατοικίας (πυργόσπιτου) του 18ου αιώνα. Διαθέτει τρεις ορόφους και ορθογώνια κάτοψη με αρκετές πολεμότρυπες στις τέσσερις πλευρές
Πύργος Κιτρινιάρη
του. Τα παράθυρα σε σχήμα καμάρας, ο μαντρότοιχος και η τοξωτή του θύρα συμπληρώνουν το ιστορικό αυτό κτίριο.
 

 Ο ΠΥΡΓΟΣ ΔΟΥΡΑΚΗ, που έχει συνδέσει τη φήμη του με το Θεόδωρο Κολοκοτρώνη καθώς σε αυτόν είχε βρει καταφύγιο κατά το διωγμό των κλεφτών, βρίσκεται στο δημοτικό διαμέρισμα Καστανιάς (Δήμος Λέυκτρου) της Μεσσηνιακής Μάνης. Πρόκειται για έναν πολυώροφο πύργο του 18ου αιώνα ο οποίος αντικατοπτρίζει την παραδοσιακή μανιάτικη αρχιτεκτονική εμπλουτισμένη με γραφικές καταχύστρες και αμυντικές πολεμότρυπες. Αποτέλεσε κατοικία του
Πύργος Δουράκη
θρυλικού καπετάν Δουράκη της Καστανιάς και ξεχωρίζει για τους τέσσερις κυκλικού σχήματος πυργίσκους του.


Ο ΠΥΡΓΟΣ ΜΟΥΡΤΖΙΝΟΥ διακρίνεται για τα τέσσερα επίπεδά του ενώ διαθέτει στέρνα, πολεμίστρα και αμυντική υποδομή με φρούριο. Σε αρμονική σύνδεση με τα παράσπιτα και το παραδοσιακό ελαιοτριβείο του, περιβάλλεται από οχυρωματικό περίβολο δίνοντας στον επισκέπτη τη δυνατότητα να δει από κοντά ένα μικρό αλλά πολύ αξιόλογο δείγμα της μανιάτικης καστροπολιτείας.
 

 Ο ΠΥΡΓΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΑ εντάσσεται και αυτός με τη σειρά του στη γνωστή παραδοσιακή αρχιτεκτονική της Μάνης. Με
Πύργος Πατριαρχέα
περίπου τετράγωνη κάτοψη, είναι ένα κτίσμα μεγάλου ύψους κατασκευασμένο από τοπικούς λίθους σε τρία ή τέσσερα διαφορετικά επίπεδα. Ο αμυντικός κυρίως χαρακτήρας του πύργου και τα παράθυρά του προσφέρουν πολύτιμα στοιχεία σχετικά με την ταραγμένη ιστορικά περιοχή και τους μακρόχρονους αγώνες της.



O ΠΥΡΓΟΣ ΧΡΗΣΤΕΑ Στον Άγιο Δημήτριο της Μεσσηνιακής Μάνης, πλησίον του Αγίου Νικολάου), ξεχωρίζει ο καλοδιατηρημένος πύργος του Καπετάν Χρηστέα. Ο Καπετάν Χρηστέας ήταν καπετάνιος της περιοχής και με τα παλικάρια του συμμετείχαν στην απελευθέρωση της Καλαμάτας και στον αγώνα του 1821. Ο Ιμπραήμ το 1826 προσπάθησε να αποβιβαστεί στο λιμανάκι του χωριού αλλά απέτυχε όπως συνέβη και στην υπόλοιπη Μάνη.    Εδώ βρισκόταν το ιστορικό κανόνι γνωστό σε όλη τη Μάνη με το όνομα "Κοψοχείλα", του οποίου χειριστής ήταν ο Στέφανος Χρηστέας ή Ξυδέας, από τον Άγιο Δημήτρη. Το κανόνι αυτό είχε κουρσέψει ο Καπετάν Χρηστέας με τα
Πύργος Χρηστέα
παλικάρια του από ένα μεγάλο Βενετσάνικο καράβι και το όνομα το πήρε όταν κτυπώντας την Ναυαρχίδα του Ιμπραήμ κόπηκε ένα κομμάτι από το επάνω μέρος του χείλους του.

Τα μανιάτικα πυργόσπιτα εντυπωσιάζουν καθώς συμπυκνώνουν με τον πιο ξεχωριστό τρόπο την ιδιαίτερη μανιάτικη αρχιτεκτονική και αποτυπώνουν στιγμές από την πολυτάραχη ζωή των εύπορων και σημαντικών τοπικών οικογενειών (Μεγαλογενείτες). Τέλος, χαρακτηριστικά είναι τα τοπικά λιθόστρωτα καλντερίμια, μήκους πολλών χιλιομέτρων, τα οποία ήταν άμεσα συνδεδεμένα στο παρελθόν με την οικονομία της ευρύτερης περιοχής καθώς αποτελούσαν τη μοναδική «γέφυρα επαφής» με τον υπόλοιπο νομό. Ένα από τα πιο όμορφα καλντερίμια είναι αυτό του περίφημου Μπίλιοβου, μετά το χωριό Σωτηριάνικα, καθώς πρόκειται πιθανώς για το πιο καλοδιατηρημένο λιθόστρωτο καλντερίμι, με συνολικά 75 στροφές. 
 


Πηγή πληροφοριών από το www.magicmessinia.gr



















Κυριακή 1 Φεβρουαρίου 2015

ΞΑΝΑΖΩΝΤΑΝΕΥΟΥΜΕ ΤΑ ΣΤΑΦΙΔΟΣΠΙΤΑ ΤΗΣ ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ !

Η παράδοση στη Μεσσηνία είναι τόσο πλούσια που τελειωμό δεν έχει.  Σήμερα θα καταπιαστούμε με ένα θέμα που σε πολλούς είναι άγνωστο και δεν γνωρίζουν το ΣΤΑΦΙΔΟΣΠΙΤΑ, με τα οποία θα ψάξουμε και θα γνωρίσουμε
Η σταφίδα απλωμένη στ' αλώνι
σε πολύ κόσμο, όπως επίσης θα θυμηθούν οι παλαιότεροι, οι οποίοι έζησαν σ’ αυτά και που σήμερα μιλάνε με μεγάλη νοσταλγία. Τα παιδιά το έβλεπαν σαν τις καλοκαιρινές τους διακοπές και σήμερα όλοι θυμούνται τις ημέρες εκείνες των σταφιδόσπιτων.                                        
Τι ήταν όμως αυτά τα περιβόητα Σταφιδόσπιτα ;                                            
Τα σταφιδόσπιτα «άνθησαν» και δημιουργήθηκαν τις 10ετίες 1950 – 1980, στις περιοχές της  Πυλίας και της Τριφυλίας, μετά όμως το 1980 η Αγροτική πολιτική επέβαλε να ξεριζωθούν οι σταφίδες και να αντικατασταθούν με τις ελιές, γιατί οι αγρότες έβλεπαν ότι είναι πιο εύκολη δουλειά και ίσως και καλύτερο εισόδημα. Έτσι πήραν την απόφαση και οι
Ερειπωμένο σταφιδόσπιτο
σταφίδες στο μεγαλύτερο μέρος τους «αφανίστηκαν» και τα ελαιόλαδα πλήθυναν ακόμη περισσότερο.  Αυτό που έχει μείνει για να θυμίζει σε όσους έζησαν αυτές τις όμορφες εποχές, είναι τα ερειπωμένα σταφιδόσπιτα για να μην εξαλειφθούν αυτές οι αναμνήσεις.  
 Η δουλειά των αγροτών στη σταφίδα, στην ουσία ξεκίναγε το Γενάρη με κλάδο και συνεχιζόταν μέχρι το Σεπτέμβρη, τότε που γινόταν η συγκομιδή. 
Εκ των πραγμάτων ο αγρότης έπρεπε να μένει εκεί. Κυρίως όμως έμεναν τους καλοκαιρινούς μήνες, γιατί η σταφίδα είχε πολύ δουλειά, είχε το ξέφυλο, είχε τον τρύγο, είχε όμως και το λιάσιμο της σταφίδας.

Το καλοκαίρι, όλη η οικογένεια μετακόμιζε το βιός τους στα χωράφια όπου τα
Η σταφίδα για την οποία στηνώταν ολόκληρη
"επιχείρηση"
σταφιδόσπιτα, τους περίμεναν να τους φιλοξενήσουν, αυτούς του ίδιους, όπως και τα ζώα τους, τις κοτούλες τους, τα χοιρινά τους, τα γατιά ή και τα σκυλιά τους, τα οποία φόρτωνα στα ζώα. Τα χωράφια ήταν συνήθως μακριά από τα χωριά γι’ αυτό και έκαναν μια διαδρομή 1 – 3 ώρες.     Για τα παιδιά όμως ήταν μια γιορτή, ήταν οι καλοκαιρινές διακοπές τους. Όχι ότι δεν δούλευαν στις σταφίδες, ήταν όμως πραγματικές διακοπές, τα παιδιά έπαιζαν ξένοιαστα, χωρίς το άγχος των διαβασμάτων, χωρίς σχολείο, και τότε τα καλοκαίρια ήταν κάτι το ξεχωριστό γι’ αυτά που περίμεναν πως και πως για να χορτάσουν παιχνίδι. 
Γράψαμε πιο πάνω ότι τα καλοκαίρια έμεναν στα σταφιδόσπιτα.   Η δουλειά όμως για τους μεγάλους ήταν πιο σκληρή. Όταν άπλωναν τη σταφίδα στ’ αλώνια για λιάσιμο, υπήρχαν κάποια «λαμόγια» της εποχής που πήγαιναν και έκλεβαν τη απλωμένη σταφίδα. Έπρεπε λοιπόν οι νοικοκυραίοι να φυλάξουν τη σταφίδα τους, γι’ αυτό το λόγο έφτιαχναν καλύβες και φουρτζιάτες με φτέρη
Και άλλες αναμνήσεις σε ένα ακόμη σταφιδόσπιτο.
δίπλα στα αλώνια και τα βράδια οι άντρες έμεναν εκεί.
Μιας και κάναμε αναφορά στις φουρτζιάτες, να εξηγήσουμε τι είναι οι φουρτζιάτες. Οι φουρτζιάτες ήταν στην ουσία μια κατασκευή ενός εναέριου κρεβατιού που το αποτελούσαν 4 πάσσαλοι που στο επάνω μέρος ήταν διχάλες. Οι πάσσαλοι αυτοί ήταν από δέντρα ελιάς, πουρνάρι και οποιοδήποτε άλλο ξύλο, αρκεί στο επάνω μέρος να είχαν τη διχάλα.  
Τους πασσάλους τους έμπηγαν στη γη και υπολόγιζαν το ύψος να είναι στα 
2 με 3 μέτρα. Αυτό γινόταν να αποφεύγουν τα διάφορα ερπετά όπως φίδια κλπ                
Εκεί επάνω έκαναν κάτι σαν κρεβάτι το οποίο έντυνα με φτέρη γύρω - γύρω,
Σε τέτοια σπίτια, οι παιδικές φωνούλες πλημμύριζαν
από χαρά και παιχνίδια. 
πάνω και κάτω και τα βράδια κοιμόντουσαν εκεί επάνω. Δεν ήταν όμως τυχαία η κατασκευή αυτή, την έντυνα με τη φτέρη διότι τα βράδια έβγαζε ένα υπέροχο άρωμα που ο ύπνος γινόταν ιδιαιτέρως απολαυστικός. 
Η κατασκευή τέτοιων κρεβατιών δεν περιοριζόταν μόνο στις φουρτζιάτες, κάτι παρόμοια έφτιαχναν και πάνω στα δέντρα, κάτι δηλαδή σαν «δεντρόσπιτο», το οποίο ήταν η χαρά και το αγαπημένο κρεβάτι όχι μόνο των παιδιών, αλλά και των μεγάλων.                                                                               
Ένα χαρακτηριστικό συμβάν που έχει μείνει στη μνήμη μικρών και μεγάλων, ήταν όταν έπιανε η βροχή. Ξύπναγαν όλοι για τρέχανε για να  πάνε να σκεπάσουν να σκεπάσουν τα αλώνια. Υπήρχε ένας πανικός, ένας πυρετός, όλοι φώναζαν «φέρτε τα σκοινιά», «φέρτε τη βαριά», τη βαριά την ήθελαν για να χτυπήσουν τα παλούκια που έδεναν τα πανιά για να μην τα πάρει ο αέρας. Όλο το βράδυ είχαν κάτι σαν πόλεμο, με φακούς και φωνές η νύχτα γινόταν
Ερειπωμένο σήμερα, αλλά γεμάτο αναμνήσεις
πολύ επεισοδιακή, σα να τους είχε επιτεθεί ο εχθρός και οργάνωναν την άμυνά τους. Αυτός ο «πόλεμος» όμως ήταν για να σώσουν το εισόδημά τους από τον «εχθρό» παλιόκαιρο που τους επιτέθηκε με μια βροχή. Φυσικά σ’ αυτόν τον πόλεμο δεν έπαιρναν μέρος μόνο οι μεγάλοι, συμμετοχή είχαν και τα παιδιά, και οι παππούδες και οι γιαγιάδες, όλοι «επί τω έργω»
Τι εποχές όμορφες κι’ εκείνες, πως οι σημερινοί να ξεχάσουν τόσο ωραίες στιγμές. Πόσο έχουν αλλάξει σήμερα οι καιροί ! Τα παιδιά της Πυλίας και της Τριφυλίας, ας θυμηθούν αυτές τις αξέχαστες στιγμές.                                                                                                 
Το σημερινό μας άρθρο είναι αφιερωμένο σ’ αυτούς.
Πολλοί, λοιπόν,  είναι εκείνοι που αναπολούν αυτά τα αξέχαστα καλοκαίρια, βλέποντας τα ερειπωμένα πλέον σταφιδόσπιτα.  Σ’ αυτούς συγκαταλέγεται η  φίλη Βάσω Μαθιού από τον Πλάτανο της Πύλου που μας έδωσε αυτές τις πληροφορίες και την οποία ευχαριστούμε θερμά.   
H Bοϊδοκοιλιά